ewakuować - Wielki słownik języka polskiego PAN

wywieźć lub wyprowadzić ludzi z zagrożonego miejsca

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

ewakuować kobiety i dzieci, ludność, ludzi, mieszkańców, pracowników, więźniów, wojsko, żołnierzy; budynek szkolny, dzielnicę, kamienicę, kilka domów, miasto, stolicę, szpital, teren, ulicę, Warszawę
ewakuować do bazy szpitalnej, do pobliskiego centrum handlowego
ewakuować z Bagdadu, z kamienicy, z oblężonego miasta, z płonącego budynku, ze szpitala, z jakiegoś terytorium, z Warszawy, z wyspy, z zadymionego budynku
ewakuować w nocy; w pośpiechu

	Zeszyty, rękopisy - oto cały jej skarb, który ze sobą powlokła, kiedy ją ewakuowano z oblężonego, przymierającego głodem Leningradu. źródło: KWSJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
	W styczniu 1945 przez ziemię wodzisławską ewakuowano więźniów oświęcimskich. źródło: KWSJP: Lech Szaraniec: Górny Śląsk, 1997
	Po ewakuowaniu Warszawy w nocy z 21 na 22 kwietnia i podjęciu decyzji o wkroczeniu armii polskiej do Galicji książę Józef polecił Dąbrowskiemu odprowadzić do Modlina jazdę. źródło: KWSJP: Marek Ruszczyc: Potomkowie generała, 1985
	Straż pożarna ewakuowała z budynku ok. 150 mieszkańców. źródło: KWSJP: Kraj, Dziennik Polski, 1998-02-16
	Na propozycję Sikorskiego, by jednostki polskie ewakuować do Iranu, Stalin wyraził przekonanie, że jeśli wojsko opuści terytorium Związku Radzieckiego, to już nie wróci. źródło: KWSJP: Eugeniusz Duraczyński: Rząd polski na uchodźstwie1939-1345: organizacja, personalia, polityka, 1993

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ewakuowałem +(e)m ewakuował	ewakuowałam +(e)m ewakuowała	ewakuowałom +(e)m ewakuowało	ewakuowaliśmy +(e)śmy ewakuowali	ewakuowałyśmy +(e)śmy ewakuowały
2 os.	ewakuowałeś +(e)ś ewakuował	ewakuowałaś +(e)ś ewakuowała	ewakuowałoś +(e)ś ewakuowało	ewakuowaliście +(e)ście ewakuowali	ewakuowałyście +(e)ście ewakuowały
3 os.	ewakuował	ewakuowała	ewakuowało	ewakuowali	ewakuowały

bezosobnik: ewakuowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę ewakuował będę ewakuować	będę ewakuowała będę ewakuować	będę ewakuowało będę ewakuować	będziemy ewakuowali będziemy ewakuować	będziemy ewakuowały będziemy ewakuować
2 os.	będziesz ewakuował będziesz ewakuować	będziesz ewakuowała będziesz ewakuować	będziesz ewakuowało będziesz ewakuować	będziecie ewakuowali będziecie ewakuować	będziecie ewakuowały będziecie ewakuować
3 os.	będzie ewakuował będzie ewakuować	będzie ewakuowała będzie ewakuować	będzie ewakuowało będzie ewakuować	będą ewakuowali będą ewakuować	będą ewakuowały będą ewakuować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ewakuujmy
2 os.	ewakuuj	ewakuujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ewakuowałbym bym ewakuował	ewakuowałabym bym ewakuowała	ewakuowałobym bym ewakuowało	ewakuowalibyśmy byśmy ewakuowali	ewakuowałybyśmy byśmy ewakuowały
2 os.	ewakuowałbyś byś ewakuował	ewakuowałabyś byś ewakuowała	ewakuowałobyś byś ewakuowało	ewakuowalibyście byście ewakuowali	ewakuowałybyście byście ewakuowały
3 os.	ewakuowałby by ewakuował	ewakuowałaby by ewakuowała	ewakuowałoby by ewakuowało	ewakuowaliby by ewakuowali	ewakuowałyby by ewakuowały

bezosobnik: ewakuowano by

bezokolicznik: ewakuować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

ewakuując

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

ewakuowawszy

gerundium: ewakuowanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: ewakuujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: ewakuowany

Rz_osobowy

+

ewakuować

+

KOGO/CO + (SKĄD)

fr. évacuer

niem. evakuieren

z łac. evacuare 'wypróżnić'