ot I

II

rzeczownik

  • książk.  mówiący wskazuje obiekt lub osobę w sposób zdradzający lekceważenie
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne

  • - Gołąb - mężczyzna uśmiechnął się głupkowato. - Dziwny jakiś, ze sznurkiem u łapki, ot tu - podsunął ręce pod nos żołnierza.

    źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003

    - Wodzu - zaczął chłopak z podnieceniem - zeszłej nocy spuściłem się z góry, ot tam, z tej najbardziej spadzistej strony, czepiałem się gałęzi i było wygodnie jak po drabinie...

    źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1996

    Konie szły stępa po umocnionej grobli, w szpalerze drzew.
    - Ot - wskazał Szarlej, stając w strzemionach. - Ot i mamy klasztorek. Ciekawość, jakiej też reguły.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

    - Tato, a zdążymy wysiąść, zanim nas przybędzie?
    - Ot, dureń kostropaty - zeźliła Kaźmierza dociekliwość syna.

    źródło: NKJP: Andrzej Mularczyk: Sami swoi, 1997

    - Tam u was płatali jeńców na ołtarzu.
    Żywe serce na ofiarę wydzierali.
    Ot, i masz twoją ciszę!

    źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983

  • część mowy: rzeczownik

    Inne uwagi

    We wszystkich formach ta sama postać fleksyjna

  • bez ograniczeń + ot +
    + +
  • Zredukowane  oto ; zob.  oto 

CHRONOLOGIZACJA:
1597, Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 05.05.2015