tedy

  • książk.  nadawca twierdzi, że w sytuacji, gdy prawdziwe jest to, o czym była mowa, prawdziwe jest to, co mówi
  • komentarz przyrematyczny

  • wykładnik wnioskowania

  • (quasi)synonimy:  przeto
    toteż
    w takim razie
    więc
    zatem
  • Zbocze parowu porastała gęsta, zbita masa jeżyn i berberysów, wymarzone miejsce do gniazdowania i do żeru, nic tedy dziwnego, że roiło się tam od ptactwa.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 2001

    Można też inaczej, za Orygenesem, wierzyć, że możebne jest apokastasis, odkupienie powszechne, obejmujące złych ludzi i szatanów, tedy na koniec dziejów Diabłu zostaną w pełni przewrócone cechy anielskie.

    źródło: NKJP: Michał Komar: O obrotach losów i ciał, 1998

    - Tak, jakby nas diabeł pędził - szepnęła z goryczą pani Zofia.
    Jeśli diabeł może przyjąć postać starego profesora z siwą brodą, który wita człowieka przy spotkaniu ironicznym uśmiechem i przesadnym ukłonem, tedy domysł jej był słuszny.

    źródło: NKJP: Jan Parandowski : Niebo w płomieniach, 1988

    - Tak więc - podjął Zawisza - nie boczysz się. Czemu tedy ty milczący taki?

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

    Takową myślą kierowani rozważyliśmy życzliwie sprawę miłego Syna Naszego, Mikołaja Sapiehy, a widząc gorliwą jego pobożność oraz miłość i szczególne nabożeństwo do naszego Pana Jezusa Chrystusa i Matki Jego Najświętszej, postanowiliśmy ku jego prośbom życzliwie się przychylić i łaskawie tychże wysłuchać.
    Tedy uroczystym aktem niniejszym wszem wobec i powagą najwyższej Naszej Władzy potwierdzamy, iż wszelkie cenzury i kary kościelne ciążące na rzeczonym miłym synu Naszym, Mikołaju Sapieże, kasujemy, zmazujemy i darowujemy.

    źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1996

  • część mowy: partykuła

    podklasa: wynikowa

  • tedy _
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: po spójniku
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja przy postpozycji względem pierwszego słowa Zd.Podrz.
    obligatoryjny poprzedzający kontekst
  • psł. tъgъdy/tъgъda

    Psł. *tъgъdy/tъgъda pochodzi od zaimka wskazującego *tъ (zob. ten) z przyr. -gъdy/-gъda (zob. kiedy, wtedy).

CHRONOLOGIZACJA:
XIV w., SStp
Paralelnie poświadczona postać: tegdy.
Data ostatniej modyfikacji: 30.08.2015