wół

Zamiast Zawiszy w chybotliwym świetle żagwic rozpoznałem stado wołów. Parły rozjeżdżonym traktem w tumanie kurzu.

źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995

Do pracy w polu używano wtedy powszechnie wołów. Ich siła i wytrzymałość równoważyły skutecznie dwie inne cechy: powolność i upór - nie mniejszy niż ośli, choć do porzekadła nie trafił.

źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, Twój Styl, 1997

Pędząc na złamanie karku, mijał po drodze zaprzężone w woły wozy o drewnianych kołach, karawany wielbłądów i osiołków.

źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2000

Felek Chmura harował jak wół, żeby uruchomić fabrykę Neumanna.

źródło: NKJP: Magdalena Tulli: W czerwieni, 1998

Białe powolne woły ciągnęły kolorowe sanie, których płozy ślizgały się po równie białych obłych kamyczkach, wciśniętych w ziemię na sztorc i wyślizganych od wieków.

źródło: NKJP: Monika Żeromska: Wspomnienia, 2007