nie ma za co
- 
    
    odpowiadając na czyjeś podziękowanie, nadawca sugeruje, że to, co zrobił, nie wymagało od niego dużo wysiłku
- 
    
    wykładnik odwzajemnienia 
- 
    
    odpowiedź na podziękowanie 
- 
    
    - Dzięki - rzekł. 
 - Nie ma za co - odrzekłam uprzejmie.źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1995 - Już nic, nic - powiedziała pośpiesznie. - Nie przeszkadzaj sobie, już idę. Dziękuję ci. 
 Andrzej wsunął obie dłonie w kieszenie spodni. - Nie ma za co! Drobiazg.źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Popiół i diament, 1995 LILY: Dziękuję za wszystko. 
 CZELCOWA: Ale nie ma za co, nie ma za co. Pogadałyśmy sobie i tyle.źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 1, 1995 - Ja panu bardzo dziękuję - odrzekła ze łzami w oczach Suzanne. 
 - Nie ma za co, trzeba sobie pomagać w ciężkich chwilach.źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: czyściec, 1993 
- 
    
    część mowy: komentarz metatekstowy podklasa: dopowiedzenie 
- 
    
    /nie ma za co/ szyk: zewnętrzny: stały: wymagany poprzedzający kontekst 
 wewnętrzny: stały