współczuć - Wielki słownik języka polskiego PAN

czuć przykrość z powodu czegoś złego, co spotkało inną osobę

Konstrukcja: współczuć z kim jest przestarzała.

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

współczuć biedakom, ludziom, ofiarom, rodzicom; czyjemuś losowi, czyjejś doli
bardzo, głęboko, ogromnie, serdecznie, szczerze, z całego serca współczuć
współczuć i solidaryzować się, współczuć i pocieszać

	Obserwujący akcję współczuli mieszkańcom bloków, na które wiatr spychał kłęby dymu. źródło: NKJP: Robert Domżał: Albert w ogniu, Gazeta Poznańska, 2006-06-05
	[...] chociaż Pius IX wyrażał się z wielką sympatią i uznaniem o waleczności Polaków, współczuł ich doli - zalecał cierpliwość i nie dawał żadnych obietnic. źródło: NKJP: Marek Borucki: Polacy w Rzymie: od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995
	- Bardzo panu współczuję - burknął nieszczerze. źródło: NKJP: Tomasz Klarecki, Izabela Smolarek: Wilk... i śmierć bankiera, 2006
	[...] rozumiała go znakomicie, współczuła w jego niepowodzeniach, nie cierpiała ludzi, którzy według niej winni byli jego niedoli. źródło: NKJP: Kira Gałczyńska: Nie wrócę tu nigdy, czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998
	[...] pomimo całej mojej przyjaźni, daleko mi było do tego, bym szczerze z nim współczuł. źródło: NKJP: Tadeusz Breza, Urząd, 1984

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	współczułem +(e)m współczuł	współczułam +(e)m współczuła	współczułom +(e)m współczuło	współczuliśmy +(e)śmy współczuli	współczułyśmy +(e)śmy współczuły
2 os.	współczułeś +(e)ś współczuł	współczułaś +(e)ś współczuła	współczułoś +(e)ś współczuło	współczuliście +(e)ście współczuli	współczułyście +(e)ście współczuły
3 os.	współczuł	współczuła	współczuło	współczuli	współczuły

bezosobnik: współczuto

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę współczuł będę współczuć	będę współczuła będę współczuć	będę współczuło będę współczuć	będziemy współczuli będziemy współczuć	będziemy współczuły będziemy współczuć
2 os.	będziesz współczuł będziesz współczuć	będziesz współczuła będziesz współczuć	będziesz współczuło będziesz współczuć	będziecie współczuli będziecie współczuć	będziecie współczuły będziecie współczuć
3 os.	będzie współczuł będzie współczuć	będzie współczuła będzie współczuć	będzie współczuło będzie współczuć	będą współczuli będą współczuć	będą współczuły będą współczuć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		współczujmy
2 os.	współczuj	współczujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	współczułbym bym współczuł	współczułabym bym współczuła	współczułobym bym współczuło	współczulibyśmy byśmy współczuli	współczułybyśmy byśmy współczuły
2 os.	współczułbyś byś współczuł	współczułabyś byś współczuła	współczułobyś byś współczuło	współczulibyście byście współczuli	współczułybyście byście współczuły
3 os.	współczułby by współczuł	współczułaby by współczuła	współczułoby by współczuło	współczuliby by współczuli	współczułyby by współczuły

bezosobnik: współczuto by

bezokolicznik: współczuć

imiesłów przysłówkowy współczesny: współczując

gerundium: współczucie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: współczujący

Rz_osobowy	+	współczuć	+	KOMU + (w CZYM)
Rz_osobowy	+	współczuć	+	z KIM

Złożenie: współ - 'wspólnie, razem' (od wyrażenia przyimkowego *vъz polъ 'z połową') + czuć (zob.)