pozazdrościć - Wielki słownik języka polskiego PAN

odczuć żal, że nie ma się czegoś, co posiada ktoś inny

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

pozazdrościć dziecka, męża, żony; mądrości, młodości, talentu, urody; kariery, władzy; bogactwa, pieniędzy; przeżyć, przygód
pozazdrościć koledze, koleżance

	Beata wyglądała między nami niby wspaniały, barwny ptak między czeredą wróbli, trochę jej pozazdrościłam i szminki na wargach, i dzwoniących bransoletek, i blond peruki. źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1995
	Pozazdrościłam mu umiejętności zapominania o dawnych sentymentach. Przeszedł z małżeńskiej drogi na ścieżkę niezobowiązującej przyjaźni z taką naturalnością, jak ludzie w wielkich miastach przechodzą na drugą stronę ulicy. źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Prowincja, 2002
	Papiery z uczelni, książki z biblioteki. Wiesz. Przyjdzie czas, że sam nie będę ich w stanie odnieść. - Ależ niech profesor nie żartuje, świetnie się pan trzyma, inni mogą pozazdrościć [...]. źródło: NKJP: Grzegorz Kopaczewski: Huta, 2007
	Brzydko pomyśleć, ale inne miasta pozazdrościły, że te bezcenne zbiory mogłyby być prezentowane w Kaliszu [...]. źródło: NKJP: Leszek K. Talko; Współpraca: Janusz Jaros: A Kaliszowi damy wieżę Eiffla, Gazeta Wyborcza, 1996-06-28

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pozazdrościłem +(e)m pozazdrościł	pozazdrościłam +(e)m pozazdrościła	pozazdrościłom +(e)m pozazdrościło	pozazdrościliśmy +(e)śmy pozazdrościli	pozazdrościłyśmy +(e)śmy pozazdrościły
2 os.	pozazdrościłeś +(e)ś pozazdrościł	pozazdrościłaś +(e)ś pozazdrościła	pozazdrościłoś +(e)ś pozazdrościło	pozazdrościliście +(e)ście pozazdrościli	pozazdrościłyście +(e)ście pozazdrościły
3 os.	pozazdrościł	pozazdrościła	pozazdrościło	pozazdrościli	pozazdrościły

bezosobnik: pozazdroszczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pozazdrośćmy
2 os.	pozazdrość	pozazdrośćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pozazdrościłbym bym pozazdrościł	pozazdrościłabym bym pozazdrościła	pozazdrościłobym bym pozazdrościło	pozazdrościlibyśmy byśmy pozazdrościli	pozazdrościłybyśmy byśmy pozazdrościły
2 os.	pozazdrościłbyś byś pozazdrościł	pozazdrościłabyś byś pozazdrościła	pozazdrościłobyś byś pozazdrościło	pozazdrościlibyście byście pozazdrościli	pozazdrościłybyście byście pozazdrościły
3 os.	pozazdrościłby by pozazdrościł	pozazdrościłaby by pozazdrościła	pozazdrościłoby by pozazdrościło	pozazdrościliby by pozazdrościli	pozazdrościłyby by pozazdrościły

bezosobnik: pozazdroszczono by

bezokolicznik: pozazdrościć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pozazdrościwszy

gerundium: pozazdroszczenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: zazdrościć

Rz_osobowy	+	pozazdrościć	+	KOMU + KOGO/CZEGO
Rz_osobowy	+	pozazdrościć	+	KOMU + że ZDANIE

Zob. zazdrość