szeptać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

porozumiewać się w jakichś sprawach w taki sposób, żeby ktoś niepowołany o tym się nie dowiedział

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	Jednak na targu wśród przekupniów, w karczmach i na zamku wyczuwało się napięcie. Ludzie szeptali, zamiast mówić pełnym głosem, przy bramach dzień i noc czuwały straże, kompani Udolfa snuli się ponurzy i zbyt chętnie sięgali po miecze. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Jeżeli uczniowie będą szeptali na przerwach o ostatnich wydarzeniach, to nauczyciel musi to dostrzec i porozmawiać z nimi. Nie wolno tylko wejść z „akcją pogadankową”. źródło: NKJP: Kamila Sypniewska; Małgorzata Wosion, Wojciech Staszewski: Rozmowy nie pogadanki, Gazeta Wyborcza, 1992-10-12
	Politycy szepcą na prezesów partii. Dziennikarze szepcą na redaktorów. Urzędnicy szepcą na ministrów. Ambasadorowie szepcą po kątach na rządy. źródło: NKJP: Jacek Żakowski: Strach na Lachy, Polityka, 2009-04-25
	Bankowcy szepcą, że na banknotach denominacyjnych, przed paru laty odebranych z niemieckiej drukarni przez NBP, orzeł na znaku wodnym w niczym nie przypomina orłów piastowskich czy jagiellońskich. źródło: NKJP: Włodzimierz Kalicki: Gazeta Wyborcza - Magazyn, 1994-03-25
	Ludzie przystają, tłoczą na drodze zdumieni niecodziennym widokiem, a on i Mandżaro kroczą dumnie obok złoczyńcy. Wszyscy szepcą: „To oni złapali niebezpiecznego przestępcę”. źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1962

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szeptałem +(e)m szeptał	szeptałam +(e)m szeptała	szeptałom +(e)m szeptało	szeptaliśmy +(e)śmy szeptali	szeptałyśmy +(e)śmy szeptały
2 os.	szeptałeś +(e)ś szeptał	szeptałaś +(e)ś szeptała	szeptałoś +(e)ś szeptało	szeptaliście +(e)ście szeptali	szeptałyście +(e)ście szeptały
3 os.	szeptał	szeptała	szeptało	szeptali	szeptały

bezosobnik: szeptano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę szeptał będę szeptać	będę szeptała będę szeptać	będę szeptało będę szeptać	będziemy szeptali będziemy szeptać	będziemy szeptały będziemy szeptać
2 os.	będziesz szeptał będziesz szeptać	będziesz szeptała będziesz szeptać	będziesz szeptało będziesz szeptać	będziecie szeptali	będziecie szeptały będziecie szeptać
3 os.	będzie szeptał będzie szeptać	będzie szeptała będzie szeptać	będzie szeptało będzie szeptać	będą szeptali będą szeptać	będą szeptały będą szeptać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		szepcmy szepczmy
2 os.	szepc szepcz	szepccie szepczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szeptałbym bym szeptał	szeptałabym bym szeptała	szeptałobym bym szeptało	szeptalibyśmy byśmy szeptali	szeptałybyśmy byśmy szeptały
2 os.	szeptałbyś byś szeptał	szeptałabyś byś szeptała	szeptałobyś byś szeptało	szeptalibyście byście szeptali	szeptałybyście byście szeptały
3 os.	szeptałby by szeptał	szeptałaby by szeptała	szeptałoby by szeptało	szeptaliby by szeptali	szeptałyby by szeptały

bezosobnik: szeptano by

bezokolicznik: szeptać

imiesłów przysłówkowy współczesny:

szepcząc
szepcąc

gerundium: szeptanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: szepczący

odpowiednik aspektowy: szepnąć

psł. *šьpъtati 'mówić po cichu'

Od: podstawowego (dźwiękonaśladowczego) *šьpati z przyrostkiem *-ъt-