Jak korzystać ze słownika?

dziwnie II

I
  • Definicja
    cecha lub właściwość, o której mowa, jest w danej sytuacji nietypowa, i to zwraca uwagę nadawcy
  • Kategoria znaczeniowa

    wykładnik oceny

  • Cytaty

    To jest obce miasto, choć dziwnie znajome.

    źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995

    Był głodny, zarośnięty, nie umyty, ale dziwnie spokojny.

    źródło: NKJP: Krystyna Boglar: Zobaczysz, że pewnego dnia…, 1996

    Chociaż jednak serce broczyło krwią ze świeżo zadanej rany, było mi zarazem dziwnie lekko na duszy, co oznaczało, że przestałem się wreszcie karmić iluzjami i ostatecznie straciłem złudzenia.

    źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006

    Mysza pytała mnie, czy jestem chory, bo dziwnie mało jem i jestem bez humoru.

    źródło: NKJP: Martyna Żandarska-Ochnik: Pan wichrów i powiewów, 2008
  • Odmiana

    część mowy: operator metapredykatywny

    podklasa: operator gradacji

  • Składnia
    dziwnie _
    Przym., Przysł., Licz.
    szyk: stały: antepozycja
  • Pochodzenie

    Zob. dziwny

CHRONOLOGIZACJA:
Zob. dziwnie I
CHRONOLOGIZACJA POKAŻ WSZYSTKO
Data ostatniej modyfikacji: 27.12.2018