armator - Wielki słownik języka polskiego PAN

osoba lub firma, która zarządza statkiem i prawnie odpowiada za to, co się z nim dzieje

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Transport

transport wodny

hiperonimy:

firma

prywatny, zagraniczny; brytyjski, polski, szczeciński armator; armatorzy krajowi, morscy, unijni
armator jednostek (rybackich), kutra, lodołamaczy, statków (rybackich, turystycznych); armatorzy jachtu, żeglugi (śródlądowej, pasażerskiej)
armator pod banderą cypryjską; armatorzy na rynkach międzynarodowych
bandera, flaga, flota; firma, interesy, obowiązki, przedstawiciel armatora; statki armatorów
reprezentować armatora
budować żaglowiec i drewnowce, sfinansowanie statków, wybudowanie kontenerowca, zbudowanie masowca dla armatora; statek należy do armatora
podpisać zamówienia z armatorami

	Naprzeciwko nas płynie statek z dużym napisem na burcie: BOOTH LINE. Należy do brytyjskiego armatora utrzymującego stałe połączenie Liverpool-Manaus-Iquitos (Peru). źródło: NKJP: Olgierd Budrewicz: Piekło w kolorach, 1997
	Armatorzy żeglugi pasażerskiej zobowiązani zostali do używania silników wyprodukowanych po 1990 r. źródło: NKJP: Marian Struś: A jednak cisza, 2006
	Budujemy dla armatorów rosyjskich statki na czas, a oni regularnie nam płacą. źródło: NKJP: Utrzymać rangę lidera: Dziennik Polski, 1998-07-29
	Andrzej Jachimkowski dalej reperował agregat. Jest armatorem „Wła-206” . Kuter to wszystko, czego zdążył się dorobić przez 38 lat życia. źródło: NKJP: Józef Krzyk, Katarzyna Skrzydłowska: Z gliną jak z miną, Gazeta Wyborcza, 1997-01-20

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

fr. armateur

z wł. armatore 'zbroiciel'