szaleniec - Wielki słownik języka polskiego PAN

osoba, która zachowuje się nieobliczalnie i sprawia wrażenie niezrównoważonej lub psychicznie chorej

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

rodzaje chorób

synonimy:

czubek
szajbus
szalony II
świr
wariat

	Telefon był pretekstem, żeby zakończyć spotkanie, bał się, że wróci temat Augusty Beilin, o której nic nie wiedział, bał się, że będzie musiał przyjąć do wiadomości to, co było jedyną prawdą tego wieczoru: że jest samotnym szaleńcem. źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Nikczemne historie, 2009
	- Doznał pomieszania zmysłów. Mamy do czynienia z szaleńcem. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
	Niby mówią dosyć normalnie, ale i szaleńcy miewają przebłyski jasności. źródło: NKJP: Edward Stachura: Cała jaskrawość, 1969
	Najwięcej było szaleńców. Przebiegali z wyciem przez drogi, widziano ich siedzących w rowach i wykrzykujących niezrozumiale nie wiadomo na czyją cześć. Kobiety z rozczochranymi włosami unosiły spódnice i chichotały. źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1996

Zob. szaleć