szajbus

- A dla mnie to był szajbus. Jak szedł, to okładał drzewa pięściami i kopniakami - tak Daniela K. pamięta jego kolega Radosław Tyczyński. - Dziwny był, ani nie pogadał, tylko to karate i karate.

źródło: NKJP: Małgorzata Janczewska: Nikt się nie poznał na zboczeńcu!, Super Express, 2006

Pijany syn rozrabia w mieszkaniu matki - zgłoszenie: ulica Morska. - To jakiś szajbus - słychać przez mikrofon. - Trzeba go zabrać do izby wytrzeźwień, a potem dać znać dzielnicowemu, bo rano będzie dobijał się jej do drzwi.

źródło: NKJP: Małgorzata Szymańska: Nocny patrol miasta, Dziennik Bałtycki, 1999-11-29

Przepraszam Pana najmocniej, to jakiś szajbus. Przychodzi tu niezdecydowany taki, nie wie czego chce, jak człowiek idzie z pomocą, to się wydziera. Myśli, że jak sklep muzyczny, to się można wydzierać.

źródło: NKJP: Agnieszka Kozłowska: Formacja Chatelet, Dziennik Polski, 2006-01-27

Jasne, że mu się to nie przywidziało. Nie był przecież jakimś szurniętym szajbusem.

źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008

- Mam szczęście w życiu, szczęście do szajbusów. Dzięki nim świat jest piękny.

źródło: NKJP: Galaktyka w Galopie: Wieści Podwarszawskie nr 15 (883), 2008-04-13