pokłócić - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

spowodować pogorszenie się wzajemnych stosunków jakichś osób w wyniku gwałtownego i emocjonalnego sporu wywołanego między nimi

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

Relacje znaczeniowe

synonimy:

ktoś/coś wbił/wbiło klin między kogoś
poróżnić
powaśnić
skłócić
zwadzić
zwaśnić

Cytaty

Powstanie narodowe odwołano, bo Austriacy dowiedzieli się o nim przez swoich agentów i podjęli najskuteczniejszą metodę przeciwdziałania: pokłócili Polaków między sobą.

źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Jak świętego Jana Nepomucena rzycią do Czarnego Dunajca odwracano, Dziennik Polski, 2008-02-22

[...] a może pokłócę ich, napuszczę na siebie [...].

źródło: NKJP: Marek Kochan: Plac zabaw, 2007

W Szwecji nie grał, bo od 1990 roku był pokłócony z trenerem.

źródło: NKJP: Robert Błoński; Michał Pol: Piłka nożna, Gazeta Wyborcza, 1996-06-07

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	pokłócę	pokłócimy
2 os.	pokłócisz	pokłócicie
3 os.	pokłóci	pokłócą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokłóciłem +(e)m pokłócił	pokłóciłam +(e)m pokłóciła	pokłóciłom +(e)m pokłóciło	pokłóciliśmy +(e)śmy pokłócili	pokłóciłyśmy +(e)śmy pokłóciły
2 os.	pokłóciłeś +(e)ś pokłócił	pokłóciłaś +(e)ś pokłóciła	pokłóciłoś +(e)ś pokłóciło	pokłóciliście +(e)ście pokłócili	pokłóciłyście +(e)ście pokłóciły
3 os.	pokłócił	pokłóciła	pokłóciło	pokłócili	pokłóciły

bezosobnik: pokłócono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pokłóćmy
2 os.	pokłóć	pokłóćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pokłóciłbym bym pokłócił	pokłóciłabym bym pokłóciła	pokłóciłobym bym pokłóciło	pokłócilibyśmy byśmy pokłócili	pokłóciłybyśmy byśmy pokłóciły
2 os.	pokłóciłbyś byś pokłócił	pokłóciłabyś byś pokłóciła	pokłóciłobyś byś pokłóciło	pokłócilibyście byście pokłócili	pokłóciłybyście byście pokłóciły
3 os.	pokłóciłby by pokłócił	pokłóciłaby by pokłóciła	pokłóciłoby by pokłóciło	pokłóciliby by pokłócili	pokłóciłyby by pokłóciły

bezosobnik: pokłócono by

bezokolicznik: pokłócić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pokłóciwszy

gerundium: pokłócenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	pokłócenie	pokłócenia
D.	pokłócenia	pokłóceń
C.	pokłóceniu	pokłóceniom
B.	pokłócenie	pokłócenia
N.	pokłóceniem	pokłóceniami
Ms.	pokłóceniu	pokłóceniach
W.	pokłócenie	pokłócenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: pokłócony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	pokłócony	pokłócony	pokłócony	pokłócone	pokłócona
D.	pokłóconego	pokłóconego	pokłóconego	pokłóconego	pokłóconej
C.	pokłóconemu	pokłóconemu	pokłóconemu	pokłóconemu	pokłóconej
B.	pokłóconego	pokłóconego	pokłócony	pokłócone	pokłóconą
N.	pokłóconym	pokłóconym	pokłóconym	pokłóconym	pokłóconą
Ms.	pokłóconym	pokłóconym	pokłóconym	pokłóconym	pokłóconej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	pokłóceni	pokłóceni	pokłócone	pokłócone
D.	pokłóconych	pokłóconych	pokłóconych	pokłóconych
C.	pokłóconym	pokłóconym	pokłóconym	pokłóconym
B.	pokłóconych	pokłóconych	pokłóconych	pokłócone
N.	pokłóconymi	pokłóconymi	pokłóconymi	pokłóconymi
Ms.	pokłóconych	pokłóconych	pokłóconych	pokłóconych

Składnia

Rz_osobowy	+	pokłócić	+	KOGO[sub]pl[/sub]
Rz_osobowy	+	pokłócić	+	KOGO + z KIM

Pochodzenie

Zob. kłócić