pionowy

Szczupak wyszedł do sieni w tłustej koszuli rozpiętej na brzuchu. Od przełyku aż po pępek zdobiła go potężna pionowa blizna poprzecinana mniejszymi, pamiątką po szwach. Musieli go przed laty chyba całego w środku wymienić.

źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009

[...] rozpostarł skrzydełka, i śledziłem z zapartym tchem te złociste smugi, jakie kreślił w powietrzu, zanim skusiły go otwarte drzwi balkonu, i tyle go widziałem; w ostrym pionowym locie zniknął mi nagle z oczu, i daremnie wysilałem wzrok: już go nie mogłem dojrzeć, zniknął w niebie [...].

źródło: NKJP: Andrzej Czcibor-Piotrowski: Cud w Esfahanie, 2001

Z trudem przyjęliśmy postawę pionową. Chwiałem się na nogach. Podtrzymywałem Agnieszkę, bo byłaby upadła.

źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

[...] oparłem się o balustradę, pod którą wyspa stromo zstępowała w morze pionową skalną ścianą, gdzieniegdzie porośniętą rachitycznymi trawkami i kępami wielkich opuncji.

źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Rynek w Smyrnie, 2007