pogarda
-
silna niechęć jakiejś osoby, często połączona z poczuciem wyższości, w stosunku do osób lub zjawisk, które uznaje za bezwartościowe lub moralnie naganne
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- bezbrzeżna, bezgraniczna, głęboka, wielka; lekka; jawna, nieskrywana, ostentacyjna, wyraźna; ukrywana; całkowita, powszechna; prawdziwa; ludzka pogarda
- pogarda śmierci, życia
- pogarda dla człowieka, dla ludzi, dla prawa, dla śmierci, dla świata, dla życia; !?do człowieka, !?do życia; wobec kobiet, wobec ludzi, wobec Żydów
- uczucie; odcień, odrobina; słowa, wyraz; czas pogardy
- pełen, pełny; godny pogardy
- czuć, odczuwać, żywić; budzić; ukryć; manifestować, okazać/okazywać, wyrażać pogardę
- otoczony pogardą
- zasługiwać na pogardę
- mówić o czymś, odpowiedzieć, powiedzieć, wykrzyknąć; patrzeć, spoglądać, spojrzeć; prychnąć, splunąć; odnosić się do kogoś, traktować kogoś z pogardą
- mieć kogoś/coś w pogardzie
-
W eleganckich kożuszkach, z bronią na ramieniu i u pasa, chodzili wyprostowani, sprężyści i nie potrafili ukryć pogardy, patrząc na nasze łachmany.
źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
Karola Maja Angus też czytywał, natomiast komiksy miał osobiście w głębokiej pogardzie i uważał ich czytanie za poniżej swojej godności.
źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999
[...] demonstrował głęboką pogardę dla konwenansów.
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Piołun i miód. Kroniki Drugiego Kręgu, Księga III, 2003
Tekst ten był manifestacją pogardy wobec ludzi, którzy nie chcieli wówczas otwarcie walczyć z reżimem.
źródło: NKJP: Andrzej Osęka: Godzina nienawiści, Gazeta Wyborcza, 1992-06-11
Renald miał wiele wspólnych cech ze swoim poprzednikiem u boku Konstancji. Obaj byli przystojni, silni i porywczy, mężni i skłonni do ryzyka, odnosili się z pogardą !?do muzułmanów, ich religii i kultury.
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze Chrystusa, 2007
W szkołach wojskowych i w armii wprowadzono trening moralno-patriotyczny w duchu coraz bardziej nacjonalistycznym. Krzewiono kult cesarza oraz pogardę śmierci.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Historia Powszechna. Wiek XIX, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pogarda
pogardy
D. pogardy
pogard
C. pogardzie
pogardom
B. pogardę
pogardy
N. pogardą
pogardami
Ms. pogardzie
pogardach
W. pogardo
pogardy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ pogarda + dla KOGO/CZEGO | wobec KOGO/CZEGO | !?do KOGO/CZEGO+ pogarda + CZEGO -
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego pogardzać ; zob. gardzić
-
Uznawane za niepoprawne: pogarda do kogo/czego .
STR
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP