zbyteczny - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. niepotrzebny, zbędny i taki, którego nikt inny nie chce i nie oczekuje

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

zbyteczny trud, wysiłek; wydatek; gest; zbyteczna fatyga; gorliwość; gadanina; zbyteczne pytanie; zbyteczne starania

	Czterdziestoletni na oko blondyn miał podgolone włosy a la Despero z Pitbulla. Potężnie umięśnione ręce wystawały z koszulki bez rękawów. Uśmiechnął się szeroko. Pańska gadka jest zbyteczna. Swój zawód ma pan wypisany na czole - powiedział. źródło: NKJP: Marek Krajewski, Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009
	Proszę pani, to zbyteczne, pani starania nic już nie zmienią. źródło: NKJP: Sylwia Chutnik: Dzidzia, 2009
	Matka wprawdzie uważała, że bryczka to za duży i zbyteczny wydatek, ale widziałem, że się cieszy na samą myśl ukazania się przed kościołem w malowanym wasążku. źródło: NKJP: Tadeusz Nowak: A jak królem, a jak katem będziesz, 1967
	Zbyteczną rzeczą wydaje mi się opisywanie, jak klucząc lasami i trzymając się mniej uczęszczanych dróg, dotarłem w końcu do Wrocławia. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Od: rzeczownika zbytek (< #psł.# *jьz-byt-ъkъ) 'to, co pozostało, pozostałość, reszta, resztka' (zob.) z przyrostkiem *-ьnъ.