rozterka
-
stan psychiczny osoby, która w sytuacji wyboru między jakimiś możliwościami lub wartościami, nie wie, co ma zrobić i czuje się źle z tego powodu
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
wytwory działań intelektualnych człowieka -
- głęboka, poważna, wielka; wewnętrzna rozterka; rozterki duchowe, egzystencjalne, miłosne, moralne, sercowe, uczuciowe; ludzkie, osobiste, własne
- rozterki artysty, człowieka; bohatera; sumienia
- rozterki i niepewności, rozterki i wahania, rozterki i wątpliwości, rozterki i zwątpienia
- chwile rozterki
- pełen, pełny rozterek
- rozterki targają kimś
- doświadczać rozterek
- mieć, przeżyć/przeżywać rozterki
- popaść w rozterkę
- być, pogrążony w rozterce
-
[...] stwierdziła, że jest w rozterce. Ma wykonać pewne polecenie służbowe, ale nie jest bynajmniej pewna, czy dobrze czyni.
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
Dobry bohater, w przeciwieństwie do złego, narażony jest na wątpliwości, rozterki, dokonywanie trudnych wyborów.
źródło: NKJP: Agnieszka Szady: Przy herbacie: Literatura fantasy jako mecz futbolowy, Esensja, 2009-07-02
W pamięci zwykłego widza tkwi [...] początek sławnego monologu Hamleta „być albo nie być”. Przeciętny odbiorca pamiętał ponadto, że Hamlet był młodym księciem duńskim przeżywającym rozterki moralne.
źródło: NKJP: Anna Matuchniak-Krasuska: Publiczność wobec metafory plastycznej: o recepcji groteski Jerzego Dudy – Gracza, 1999
Resztę dnia spędziłem w rozterce i zmiennych nastrojach. To chciałem zrezygnować z zaproszenia i w ten sposób zniknąć na zawsze z życia Monizy, [...] to znowu decydowałem się pójść i kontynuować tę niezwykłą znajomość.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Noir sur Blanc,1979
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozterka
rozterki
D. rozterki
rozterek
C. rozterce
rozterkom
B. rozterkę
rozterki
N. rozterką
rozterkami
Ms. rozterce
rozterkach
W. rozterko
rozterki
-
Związane z psł. *(s)tr̥kati ‘popychać, szturchać, trącać; wpychać, wtykać, wsuwać’, którego kontynuantem jest st.pol. rozterkać / roztyrkać, skąd st.pol. i dawne rzeczowniki: roztyrknienie ‘niezgoda, spór, zwada’, rozterk / roztyrk (także rozcirk) m. ‘niezgoda, niesnaska, spór, zwada, zamieszki’.