dziwo

  • coś nierealnego, niespotykanego i zdumiewającego
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    słownictwo oceniające

  • synonimy:  dziw
    • dziwa natury
  • W 1691 r. z mórz południowych do Anglii powrócił podróżnik William Dampier. Przywiózł filipińskiego księcia Giolo, wytatuowanego od stóp do głów. Anglicy ściągali z daleka, by obejrzeć to dziwo.

    źródło: NKJP: Ewa Halewska: Ciało spod igły, Nowiny Raciborskie, 2002-08-07

    Asy tej miary [...] nie rodzą się na kamieniu. Są wśród gołębi jak Korzeniowski albo Szewińska wśród ludzi - fenomeny, dziwa natury.

    źródło: NKJP: Barbara Pietkiewicz: Go! Gołąb go!, Polityka, 2006-06-03

    Zresztą wszyscy, którzy po raz pierwszy próbowali ziemniaków, byli nimi zachwyceni. Pierwszy opis europejski pochodzi z 1588 roku, sporządził go pewien Francuz, który zamorskie dziwo jadł u legata papieskiego w Belgii.

    źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Smaki polskie czyli jak się dawniej jadało, 2008

    Luty, ślizgiem po śniegu przeleciawszy, w diabły poszedł, a marzec przyniósł wielkie dziwo: wczesną wiosnę do lata podobną - ciepłą, całą w słońcu i roztopach.

    źródło: NKJP: Halina Auderska: Babie lato, 1974

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. dziwo
    dziwa
    D. dziwa
    dziw
    C. dziwu
    dziwom
    B. dziwo
    dziwa
    N. dziwem
    dziwami
    Ms. dziwie
    dziwach
    W. dziwo
    dziwa
  • Zob.  dziw 

CHRONOLOGIZACJA:
XV w., SStp
Data ostatniej modyfikacji: 03.06.2014