cudo I

rzeczownik

  • pot.  coś, co bardzo się mówiącemu podoba i co uważa za niezwykłe
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    słownictwo oceniające

    • nowe; istne, prawdziwe; żadne cudo
    • cudo techniki
  • Pozwozili mu z okolicznych dworów, pałaców i muzeów masę dzieł sztuki, rzeźb, obrazów, mebli, luster, bibelotów. Jego park to cudo, pielęgnowane przez kilku ogrodników.

    źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1996

    Zdzisio podszedł do lśniącego samochodu BMW. To cudo zapierało dech.

    źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997

    Film Tennanta jest lekki, chwilami niewątpliwie zabawny, choć to żadne cudo.

    źródło: NKJP: Jacek Szczerba: Z kina, Gazeta Wyborcza, 1997-05-27

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. cudo
    cuda
    D. cuda
    cudów
    C. cudu
    cudom
    B. cudo
    cuda
    N. cudem
    cudami
    Ms. cudzie
    cudach
    W. cudo
    cuda
  • psł. *čudo 'zdziwienie, podziw; coś zadziwiającego, zjawisko nadprzyrodzone'

CHRONOLOGIZACJA:
XIV w., Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 08.05.2014