wściekać - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. wzbudzać w kimś niepohamowany gniew i wielką złość

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

Jak dawniej irytowało go granie Stasia na fortepianie, tak teraz wściekało go milczenie.

źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Brzezina i inne opowiadania, 2006

Z jednej strony wściekało mnie, że śpi, a ja muszę wstawać. Z drugiej byłem zadowolony, że wreszcie zasnęła.

źródło: NKJP: Tomasz Kwaśniewski: Dziennik ciężarowca, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wściekałem +(e)m wściekał	wściekałam +(e)m wściekała	wściekałom +(e)m wściekało	wściekaliśmy +(e)śmy wściekali	wściekałyśmy +(e)śmy wściekały
2 os.	wściekałeś +(e)ś wściekał	wściekałaś +(e)ś wściekała	wściekałoś +(e)ś wściekało	wściekaliście +(e)ście wściekali	wściekałyście +(e)ście wściekały
3 os.	wściekał	wściekała	wściekało	wściekali	wściekały

bezosobnik: wściekano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wściekał będę wściekać	będę wściekała będę wściekać	będę wściekało będę wściekać	będziemy wściekali będziemy wściekać	będziemy wściekały będziemy wściekać
2 os.	będziesz wściekał będziesz wściekać	będziesz wściekała będziesz wściekać	będziesz wściekało będziesz wściekać	będziecie wściekali będziecie wściekać	będziecie wściekały będziecie wściekać
3 os.	będzie wściekał będzie wściekać	będzie wściekała będzie wściekać	będzie wściekało będzie wściekać	będą wściekali będą wściekać	będą wściekały będą wściekać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wściekajmy
2 os.	wściekaj	wściekajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wściekałbym bym wściekał	wściekałabym bym wściekała	wściekałobym bym wściekało	wściekalibyśmy byśmy wściekali	wściekałybyśmy byśmy wściekały
2 os.	wściekałbyś byś wściekał	wściekałabyś byś wściekała	wściekałobyś byś wściekało	wściekalibyście byście wściekali	wściekałybyście byście wściekały
3 os.	wściekałby by wściekał	wściekałaby by wściekała	wściekałoby by wściekało	wściekaliby by wściekali	wściekałyby by wściekały

bezosobnik: wściekano by

bezokolicznik: wściekać

imiesłów przysłówkowy współczesny: wściekając

gerundium: wściekanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wściekający

odpowiednik aspektowy: wściec

Rz_nieżywotny	+	wściekać	+	KOGO
(to), że ZDANIE	+	wściekać	+	KOGO

psł. *vъz-tekati

Zob. wściec