zawiść
-
stan psychiczny kogoś, kto chce mieć coś, co ma inna osoba, i kto czuje niechęć lub nienawiść do tej osoby, a także pragnie, aby straciła ona posiadane dobro
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- ludzka; piekąca; bezinteresowna; czysta; zwykła; polska; wzajemna zawiść
- pełen zawiści
- budzić; wzbudzić/wzbudzać; wywołać zawiść
- patrzeć z zawiścią
- powodowany zawiścią
-
Wakacje spędzaliśmy na Florydzie, co do dziś budzi zawiść i podziw polskich słuchaczy, choć Floryda jest nieciekawa, brzydka, nudna [...].
źródło: NKJP: Stanisław Głąbiński: Polityka po amerykańsku, 1996
W drodze do sklepu nie wybrała najkrótszej trasy, ale skręciła w Polną, chcąc przejść koło ich domu. Zbigniewa i Jolki. Poczuła piekącą zawiść.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008
Cała kamienica patrzyła z zawiścią na tę miłość, ale najbardziej złościło to ciotkę Halinę, która, jako starsza, miała zamiar wydać Mamę dobrze za mąż, a tu przyplątał się, pożal się Boże, poeta.
źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1996
Polski antyklerykalizm płynie nie tyle z libertynizmu, co z zawiści o księżowski samochód i z ludowego praktycyzmu, który każe traktować księdza jak swoisty zakład usługowy.
źródło: NKJP: Rafał A. Ziemkiewicz: Chytry niewolnik, Polityka, 2001-09-08
[...] pielgrzymi z Galilei wspominali w tym miejscu los Józefa, ukochanego syna Jakuba, którego bracia przez zawiść wrzucili do suchej cysterny, by go stamtąd wyciągnąć i sprzedać kupcom zmierzającym tamtędy do Egiptu.
źródło: NKJP: Jan Gać: Ziemia. Święta Kulturowy przewodnik śladami Jezusa, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zawiść
zawiści
D. zawiści
zawiści
C. zawiści
zawiściom
B. zawiść
zawiści
N. zawiścią
zawiściami
Ms. zawiści
zawiściach
W. zawiści
zawiści
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ zawiść + (o CO) -
psł. *zavistь (< *zavid-tь [ż]) 'silna zazdrość z powodu czyjegoś powodzenia'
Od: czasownika *zaviděti 'patrzeć zawistnie, zazdrościć'