-
pot.
ostre, słowne skarcenie jakiejś osoby
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
-
-
- niezła, porządna bura
- dostać, oberwać burę
-
|
Matka nie cierpiała kałuż na podłodze. Po to jest wycieraczka, mówiła, żebym nie musiała po tobie sprzątać. Już nieraz oberwał burę za oblepione śniegiem podeszwy.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008
|
|
- Nauczyła mnie liczyć, pisać, czytać - wylicza chłopiec, który, jak sam przyznaje, nieraz szukał schronienia w babcinych ramionach przed burą od rodziców.
źródło: NKJP: BEM: Babcia na medal, Gazeta Poznańska, 2002-01-22
|
|
Bałam się, że jeśli urwę się z pracy na godzinę, a utknę w gigantycznej kolejce w urzędzie, dostanę burę od szefa.
źródło: NKJP: (red): Dowód w pięć minut, Dziennik Łódzki, 2007-09-27
|
|
A to niesforni smarkacze! Zasłużyli sobie na burę i ją popamiętają!
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954
|
|
Na ćwiczeniach pierwszy nieskuteczny strzał oznacza totalną klapę, burę od dowódcy i kpiny kolegów.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
bura
|
bury
|
|
| D. |
bury
|
bur
|
|
|
|
| C. |
burze
|
burom
|
|
| B. |
burę
|
bury
|
|
| N. |
burą
|
burami
|
|
| Ms. |
burze
|
burach
|
|
| W. |
buro
|
bury
|
|
-
|
+ |
bura |
+ |
|
-
Od: burka 'ciężka nagana' (rozumianego jako zdrobnienie), zob. burczeć .
CHRONOLOGIZACJA:
1781,
Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 14.11.2014