-
2.
jęz. odmiana języka używana w określonym środowisku społecznym, charakteryzująca się specyficznym słownictwem -
Termin językoznawczy, w nowszych opracowaniach rzadziej używany, wypierany przez inne terminy.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- gwara miejska, środowiskowa; lwowska, warszawska; młodzieżowa, studencka, uczniowska; przestępcza, więzienna, złodziejska; łowiecka, myśliwska, rolnicza...
- słownictwo, słownik gwary jakiejś
-
Folklor miejskiego lumpenproletariatu i świata przestępczego, gwara złodziejska wielkiego miasta nieraz były tworzywem kabaretowych kupletów, parodii sentymentalnej i źródłem rumieńców niezdrowych.
źródło: NKJP: JAN GÓRSKI: PRAWY BRZEG WISŁY, prasa, 1962
Kontakty między jidysz a polszczyzną wzbogaciły nasz język o nowe wyrazy. Pech chce, że wiele tych zapożyczeń zawdzięczamy gwarze złodziejskiej.
źródło: NKJP: Mikołaj Szymański: Dobra, dobra!, Gazeta Wyborcza - Magazyn, 1995-08-11
Wszystkie te metafory świadczą o lekceważącym stosunku do nowicjuszy; analogicznie jest w gwarze uczniowskiej i w wojsku, skąd zresztą niektóre słowa przeniknęły do gwary studenckiej.
źródło: NKJP: Pokaż mi swój język..., Dziennik Polski - Magazyn, 2000-01-07
Jako piłkarz widzi na boisku niemal wszystko, posługując się futbolową gwarą, ma oczy dookoła głowy, potrafi celnie uderzyć z dystansu.
źródło: NKJP: (dw): Maciaś? Udana inwestycja, Dziennik Polski - Nowy Sącz, 2002-10-15
Można gwarę studencką zestawić z takimi odmianami polszczyzny, jak slang uczniowski i sportowy, język marynarski i myśliwski, wreszcie żargon złodziejski lub więzienny.
źródło: Leon Kaczmarek, Teresa Skubalanka, Stanisław Grabias: Słownik gwary studenckiej, 1994
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gwara
gwary
D. gwary
gwar
C. gwarze
gwarom
B. gwarę
gwary
N. gwarą
gwarami
Ms. gwarze
gwarach
W. gwaro
gwary
-
+ gwara + JAKA -
Zob. gwarzyć