biernik
-
czwarty przypadek w odmianie rzeczowników, przymiotników, liczebników i zaimków odpowiadający na pytanie kogo? co?
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- biernik liczby pojedynczej, liczby mnogiej
- dopełniacz i biernik, mianownik i biernik
- forma biernika
- dopełnienie, rzeczownik w bierniku
- wyrażony biernikiem
-
W odmianie dochodzi do homonimii paradygmatów męskich i nijakich (wyjąwszy biernik, który z tego właśnie powodu jest przypadkiem diagnostycznym, służącym do odróżniania klas rodzajowych).
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
W polszczyźnie współczesnej prefiksy na-, przy- w formacjach nakazać, przykazać zmieniają konotację składniową w porównaniu z leksemem motywującym, ponieważ czasowniki te przyłączają zarówno dopełnienie bezokolicznikowe, np. nakazać, przykazać czytać, pisać, jak i rzeczownikowe wyrażone w bierniku, np.: nakazać, przykazać dietę, spokój, ostrożność.
źródło: NKJP: Maria Witkowska-Gutkowska: Staropolskie prefiksalne dublety czasownikowe i ich współczesne odpowiedniki, 1999
Wydaje się zatem, że polszczyzna wyraźnie zmierza do ogarnięcia uruchomionym fleksyjnie biernikiem (równym dopełniaczowi) coraz większej liczby słów rodzaju męskiego (przede wszystkim tych, które w tymże dopełniaczu mają końcówkę „-a” ).
źródło: NKJP: Jan Miodek: Jak mówimy, Gazeta Wyborcza, 1998-02-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. biernik
bierniki
D. biernika
bierników
C. biernikowi
biernikom
B. biernik
bierniki
N. biernikiem
biernikami
Ms. bierniku
biernikach
W. bierniku
bierniki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. bierny