-
jęz.
w tradycyjnym opisie gramatycznym: część zdania, która określa okoliczności danej czynności, procesu lub sytuacji
-
Wyraz używany jako składnik terminów wielowyrazowych, np. okolicznik miejca , okolicznik czasu , okolicznik przyzwolenia , których znaczenia należy szukać w opracowaniach specjalistycznych z zakresu gramatyki.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
-
-
- dopełnienie i okolicznik, przydawka i okolicznik
-
|
W obrębie zdania pojedynczego zwykło się następnie wydzielać części zdania: podmiot, orzeczenie, dopełnienie, okolicznik i przydawkę.
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
|
|
Zasadniczą rolę w tworzeniu kohezji międzywypowiedzeniowej odgrywa zaimek osobowy, pełniący w członie nawiązanym składniową funkcję dopełnienia lub okolicznika oraz zaimek dzierżawczy w funkcji przydawki.
źródło: NKJP: Ewa Szkudlarek: Wskaźniki nawiązania we współczesnych tekstach polskich (na materiale współczesnej nowelistyki polskiej), 2002
|
|
Obaj jesteście absolwentami gimnazjum klasycznego, znacie zatem różne rodzaje okoliczników. Mamy okoliczniki miejsca, czasu, przyczyny, warunku i przyzwolenia.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
okolicznik
|
okoliczniki
|
|
| D. |
okolicznika
|
okoliczników
|
|
| C. |
okolicznikowi
|
okolicznikom
|
|
| B. |
okolicznik
|
okoliczniki
|
|
| N. |
okolicznikiem
|
okolicznikami
|
|
| Ms. |
okoliczniku
|
okolicznikach
|
|
| W. |
okoliczniku
|
okoliczniki
|
|
-
Termin sztuczny, utworzony w roku 1921 na wzór bezokolicznik (Bańk); zob. bezokolicznik , okoliczność , okolica
CHRONOLOGIZACJA:
1921,
Bańk
W 1. połowie XIX w. notowany w zn. 'ktoś mieszkający w okolicy', dziś nieużywanym SJPDor).
Data ostatniej modyfikacji: 11.11.2017