klezmer

Być klezmerem, to „stopić się” z instrumentem oszołamiającą techniką i specyficzną muzykalnością, to żyć muzyką i kształtować ją w sposób nie dający się ująć akademickimi regułami i notacją. W sposób wyrosły z tradycji, z hebrajskich psalmów i żydowskiego folkloru, przetworzony europejską, a głównie polską kulturą.

źródło: NKJP: Tadeusz Szantruczek: Klezmer to brzmiało dumnie, Gazeta Poznańska, 2002-05-02

Ostatni w Polsce prawdziwy klezmer Leopold Kozłowski jest wierny lokalom Kazimierza (zwłaszcza Arielowi).

źródło: NKJP: Leszek Mazan: Krak, Kraków, Krakówek, Polityka, 2001-07-28

W knajpach grali żydowscy klezmerzy, a żydowscy kelnerzy, niby szynkarze, lali w chłopów wódę, ile tylko wlazło.

źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998

Pokolenie wnuków Isaaca Bashevisa Singera słucha klezmerów w klubach na Lower East Side, do znudzenia ogląda filmy Woody Allena i zaopatruje się w żydowskich delikatesach Zabar's, gdzie przychodzi Barbara Streisand, kiedy ma ochotę na łososia, kawior lub bajgla.

źródło: NKJP: Artur Cieślar: Kobieta metafizyczna. Rozmowy Artura Cieślara: 2005