czart
czort
-
książk. diabeł - zły duch
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
Są wśród was grzesznicy mniejsi i więksi. Tacy, dla których czarty już krzeszą piekielny ogień, i tacy, którzy jeszcze mają szansę.
źródło: NKJP: Piotr Rowicki: Przed górami, przed lasami, 2005
Z jakim Bogiem czy z jakim czartem dogadałaś się, by słońce akurat teraz zwieszało się na gałęziach łóz pomarańczowymi strzępami i tworzyło na wodzie wąskie rozlewiska podobne do złotych karpi?
źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998
Jeśli kiedyś w dziejach świata paktowano z czartem, to właśnie w dobie renesansu. Wówczas satanizm wytworzył dla siebie najlepszą atmosferę.
źródło: NKJP: Michał Rożek: Kompan diabła, Dziennik Polski, 2008-01-19
Legenda mówi o rybaku, który by wyjść cało ze sztormu obiecał diabłu duszę. Postawił jednak warunek - czart do świtu musi wybudować na środku jeziora kościół.
źródło: NKJP: Dorota Abramowicz: Duch, co tupał, Dziennik Bałtycki, 2007-01-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czart
czarci
czarty
ndepr czarty
depr D. czarta
czartów
C. czartowi
czartu
czartom
B. czarta
czartów
czarty
N. czartem
czartami
Ms. czarcie
czartach
W. czarcie
czarci
czarty
ndepr czarty
depr -
psł. *čŕ̥tъ 'zły duch, demon, diabeł'