wstyd I
rzeczownik
Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje
-
1.
stan psychiczny kogoś, kto zrobił lub powiedział coś niewłaściwego, żałuje tego i boi się, jak ocenią jego zachowanie inni ludzie, kiedy się o nim dowiedzą -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- fałszywy, prawdziwy; głęboki, gorzki, ogromny, potworny, straszny, wielki; pewien; zwyczajny; własny; nagły; palący wstyd
- wstyd przed gościem, przed kolegami, przed (innymi) ludźmi, przed rodziną, przed (samym) sobą, przed sąsiadami, przed światem
- poczucie, uczucie; ciężar, fala, płomień; rumieniec; cień, odrobina, resztki; rodzaj; brak; kwestia wstydu
- pełen wstydu
- czerwony ze wstydu
- wstyd ogarnia kogoś, pojawia się; pozostaje
- oszczędzać komuś; uniknąć wstydu
- czuć, odczuwać, poczuć; przynieść/przynosić; robić/zrobić komuś wstyd
- czerwienieć, poczerwienieć, rumienić/zarumienić się ze wstydu
- przyznać się/przyznawać się; wyznać/wyznawać ze wstydem
-
Poczułem wstyd za moje dziwne myśli. Przed chwilą przecież życzyłem Musiowi śmierci.
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Pożegnanie twierdzy, 2000
Wstyd mi przed panem i za to, i za te moje zwierzenia...
źródło: NKJP: Tadeusz Dołęga-Mostowicz: Kariera Nikodema Dyzmy, 1968
Dławił mnie wstyd, że w takiej chwili uciekam z zagrożonej stolicy.
źródło: NKJP: Mieczysław Jałowiecki: Wolne miasto, 2002
Chłopiec zarumienił się ze wstydu. Popełnił błąd i teraz dobrze to sobie zapamięta.
źródło: NKJP: Więzień układu, część 4, Esensja, 2006-04
Ja sam, wyznaję ze wstydem, niejednokrotnie skłamałem.
źródło: NKJP: Edward Stachura: Fabula rasa, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wstyd
wstydy
D. wstydu
wstydów
C. wstydowi
wstydom
B. wstyd
wstydy
N. wstydem
wstydami
Ms. wstydzie
wstydach
W. wstydzie
wstydy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ wstyd + (przed KIM) + (za CO)+ wstyd + (przed KIM) + (że ZDANIE) -
psł. *stydъ
Rzeczownik od psł. czasownika *styděti (sę) ‘wstydzić się’.
Zob. wstydzić się