konstatować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. stwierdzać zaistnienie określonego stanu rzeczy

[konstatować] lub [kąstatować]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

synonimy:

stwierdzać

konstatować fakty
konstatować coś z przerażeniem, z przykrością, ze smutkiem, z zadowoleniem, z zaskoczeniem, ze zdumieniem, ze zdziwieniem

	Zawsze na początku wybierałem walkę, ale bardzo szybko konstatowałem starą prawdę, która brzmi: z dzieckiem nie wygrasz. źródło: NKJP: Tomasz Kwaśniewski: Dziennik taty, 2010
	Nieraz zdarzało mu się zapatrzyć na jakąś dziewczynę, a przyglądając się jej, po prostu konstatował fakt, iż jest ładna. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Niemiecki taniec, 2009
	Przeglądał się chwilę w lustrze, mętnie konstatując, że włosów ma coraz mniej. źródło: NKJP: Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan: Stawka większa niż życie, 1967
	Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Zduńskiej Woli wychowuje kolejne roczniki muzyków od trzydziestu lat. - Wygląda na to, że już trzecie pokolenie przyprowadza do mnie swoje dzieci - konstatuje sam tym zdziwiony dyrektor. źródło: NKJP: jaga, Śpiewać każdy może…, Dziennik Łódzki, 2003-10-10
	Ilekroć przywołuję pamięć ludzi, którzy odeszli, zawsze konstatuję ze zgrozą: odchodzą osoby najwartościowsze, ważne, do tego najzupełniej nie w porę. źródło: NKJP: Kira Gałczyńska: Nie wrócę tu nigdy, czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	konstatowałem +(e)m konstatował	konstatowałam +(e)m konstatowała	konstatowałom +(e)m konstatowało	konstatowaliśmy +(e)śmy konstatowali	konstatowałyśmy +(e)śmy konstatowały
2 os.	konstatowałeś +(e)ś konstatował	konstatowałaś +(e)ś konstatowała	konstatowałoś +(e)ś konstatowało	konstatowaliście +(e)ście konstatowali	konstatowałyście +(e)ście konstatowały
3 os.	konstatował	konstatowała	konstatowało	konstatowali	konstatowały

bezosobnik: konstatowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę konstatował będę konstatować	będę konstatowała będę konstatować	będę konstatowało będę konstatować	będziemy konstatowali będziemy konstatować	będziemy konstatowały będziemy konstatować
2 os.	będziesz konstatował będziesz konstatować	będziesz konstatowała będziesz konstatować	będziesz konstatowało będziesz konstatować	będziecie konstatowali będziecie konstatować	będziecie konstatowały będziecie konstatować
3 os.	będzie konstatował będzie konstatować	będzie konstatowała będzie konstatować	będzie konstatowało będzie konstatować	będą konstatowali będą konstatować	będą konstatowały będą konstatować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		konstatujmy
2 os.	konstatuj	konstatujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	konstatowałbym bym konstatował	konstatowałabym bym konstatowała	konstatowałobym bym konstatowało	konstatowalibyśmy byśmy konstatowali	konstatowałybyśmy byśmy konstatowały
2 os.	konstatowałbyś byś konstatował	konstatowałabyś byś konstatowała	konstatowałobyś byś konstatowało	konstatowalibyście byście konstatowali	konstatowałybyście byście konstatowały
3 os.	konstatowałby by konstatował	konstatowałaby by konstatowała	konstatowałoby by konstatowało	konstatowaliby by konstatowali	konstatowałyby by konstatowały

bezosobnik: konstatowano by

bezokolicznik: konstatować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

konstatując

gerundium: konstatowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: konstatujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: konstatowany

odpowiednik aspektowy: skonstatować

fr. constater