karcić

  • wyrażać niezadowolenie z czyjegoś niewłaściwego postępowania, słowami, spojrzeniem lub w inny sposób
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich

    • Bóg, matka, ojciec karci
    • karcić dziecko, syna
    • karcić spojrzeniem, jakimiś słowami, wzrokiem
    • karcić w myślach, w jakichś słowach
    • karcić za przewinienia, za złe zachowanie
    • karcić dotkliwie, surowo
    • musieć, próbować karcić
    • karcić i ćwiczyć, karcić i napominać; kochać i karcić, potępiać i karcić, pouczać i karcić
  • Psy szły ciche i spokojne, gdy czasem któryś szarpnął smycz lub zawarczał, Pasterz karcił go natychmiast, słowem spokojnym, wręcz delikatnym.

    źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003

    Mama kładzie Antoniego do wanienki, razem chlapią, podrygują, pokrzykują. [...] Ciotka karci: - Nauczysz go niegrzeczności, złap go za ręce, żeby nie chlapał.

    źródło: NKJP: Barbara Pietkiewicz: My i nasze ono, 2004, Polityka nr 2484

    Jeszcze przez wiele lat zbiegałem na dół, dudniąc po żelaznych schodach, ale już nigdy nikt mnie nie karcił, że robię za dużo hałasu.

    źródło: NKJP: Zdzisław Szczepaniak: Dziewczyna z Trogiru i inne opowiadania, 2005

    Traktowano mnie dobrze, bo szybko nauczyłam się „kapować” po niemiecku, więc rozumiałam, czego ode mnie żądają i nie było mnie za co karcić.

    źródło: NKJP: A. Fidrysiak: Hitlerjugendschule w bądkowskich lasach, Tygodnik Ciechanowski, 2005-09-01

    Dzieci są wychowywane na osoby posłuszne, osoby, które przywykły do tego, że są karcone, że się na nie krzyczy i że powinny być uległe.

    źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 07.02.1997

  • bez ograniczeń + karcić +
    KOGO + (za CO)
    bez ograniczeń + karcić +
    KOGO + MOWA WPROST
    bez ograniczeń + karcić +
    że ZDANIE
  • *karъtiti 'ganić, napominać'

CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XVII w., Bańk
XV w., Bor
Data ostatniej modyfikacji: 21.09.2015