-
cecha kogoś, kto świadomie i bez powodu postępuje niezgodnie z oczekiwaniami innych osób
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
-
-
- dziecięca, kobieca, ludzka, młodzieńcza; wrodzona; czysta, zwykła przekora
- przekora w głosie
- duch; prawo, reguła, zasada; okres przekory
- pełen przekory
- mówić, zapytać z przekorą
-
|
Louis Bunuel do końca życia zachował coś z młodzieńczej przekory, demaskatorską pasję i sarkastyczną ironię.
źródło: NKJP: Mroki pożądania, Dziennik Polski, 2000-02-02
|
|
[...] duch przekory, pójścia pod prąd ciągle potężnemu wszechbiadaniu i czarnowidztwu.
źródło: NKJP: Janusz Jankowiak: Dajcie szansę sukcesowi, Gazeta Wyborcza, 1995-09-02/1995-09-03
|
|
Niech mi tylko będzie wolno, na zasadzie pewnej przekory, nie zgodzić się z panem posłem Pastusiakiem [...].
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 10.10.1996
|
|
On podejmuje się spraw beznadziejnych z przekory, dla pokazania sobie i światu, że podoła, potrafi wygrać.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1994
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
przekora
|
przekory
|
|
| D. |
przekory
|
przekór
|
|
|
|
| C. |
przekorze
|
przekorom
|
|
| B. |
przekorę
|
przekory
|
|
| N. |
przekorą
|
przekorami
|
|
| Ms. |
przekorze
|
przekorach
|
|
| W. |
przekoro
|
przekory
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik odczasownikowy od dawnego przedrostkowego przekorzyć się 'działać na przekór, sprzeciwiać się'; zob. korzyć się
CHRONOLOGIZACJA:
SStp
SPXVI
SJPXVII
SL: (inne znaczenie)
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 14.07.2010