cudak
-
osoba, która nietypowym wyglądem lub zachowaniem dziwi lub zaskakuje mówiącego
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
wygląd
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
- istny cudak
- cudak i ekscentryk
-
We wsiach wieje nudą, toteż pojawienie się cudaka w garniturku i z teczuszką wzbudza zainteresowanie.
źródło: NKJP: Gazeta Ubezpieczeniowa, 2002-10-22
Co to był za widok! Poły marynarki walały się w piasku, a on w ogóle nie zwracał na to uwagi. No istny cudak, jakby to Dziadek powiedział.
źródło: NKJP: Dawid Bieńkowski: Biało-czerwony, 2007
Kobieta na misji to wciąż cudak w mundurze.
źródło: Internet: www.bankier.pl
Na rogach ulic paradują jakieś cudaki w strojach pajaców, zbierając składki na dzieci w szpitalach.
źródło: NKJP: Zygmunt Kubiak: Przestrzeń dzieł wiecznych: eseje o tradycji kultury śródziemnomorskiej, 1993
Znajdują się na pograniczu życia i sztuki, jak gdyby w jakiejś osobliwej sferze przejściowej: nie są to zwyczajni cudacy czy ludzie głupi (w sensie potocznym), ale i nie aktorzy komiczni.
źródło: NKJP: Maria Zowisło: Filozofia i sport, Horyzonty dialogu, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. cudak
cudacy
cudaki
ndepr cudaki
depr D. cudaka
cudaków
C. cudakowi
cudakom
B. cudaka
cudaków
cudaki
N. cudakiem
cudakami
Ms. cudaku
cudakach
W. cudaku
cudacy
cudaki
ndepr cudaki
depr -
Zob. cud