cudak

  • osoba, która nietypowym wyglądem lub zachowaniem dziwi lub zaskakuje mówiącego
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Określenia fizyczności człowieka

    wygląd


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

    • istny cudak
    • cudak i ekscentryk
  • We wsiach wieje nudą, toteż pojawienie się cudaka w garniturku i z teczuszką wzbudza zainteresowanie.

    źródło: NKJP: Gazeta Ubezpieczeniowa, 2002-10-22

    Co to był za widok! Poły marynarki walały się w piasku, a on w ogóle nie zwracał na to uwagi. No istny cudak, jakby to Dziadek powiedział.

    źródło: NKJP: Dawid Bieńkowski: Biało-czerwony, 2007

    Kobieta na misji to wciąż cudak w mundurze.

    źródło: Internet: www.bankier.pl

    Na rogach ulic paradują jakieś cudaki w strojach pajaców, zbierając składki na dzieci w szpitalach.

    źródło: NKJP: Zygmunt Kubiak: Przestrzeń dzieł wiecznych: eseje o tradycji kultury śródziemnomorskiej, 1993

    Znajdują się na pograniczu życia i sztuki, jak gdyby w jakiejś osobliwej sferze przejściowej: nie są to zwyczajni cudacy czy ludzie głupi (w sensie potocznym), ale i nie aktorzy komiczni.

    źródło: NKJP: Maria Zowisło: Filozofia i sport, Horyzonty dialogu, 2001

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1, m2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. cudak
    cudacy
    cudaki
    ndepr
    cudaki
    depr
    D. cudaka
    cudaków
    C. cudakowi
    cudakom
    B. cudaka
    cudaków
    cudaki
    N. cudakiem
    cudakami
    Ms. cudaku
    cudakach
    W. cudaku
    cudacy
    cudaki
    ndepr
    cudaki
    depr
  • Zob.  cud 

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVII w., Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 16.11.2014