-
2.
książk. osoba prowadząca, z przyczyn innych niż religijne, życie pozbawione określonych wygód, udogodnień lub przyjemności -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
antonimy: sybaryta
-
Abstynencja [...] nie ma tworzyć aureoli wokół głowy sportowego ascety, lecz jest wyłącznie pożądanym atrybutem sportowego trybu życia.
źródło: NKJP: Anna Pawlak: Olimpijczycy Polscy sportowcy w latach 1924-1998, 2000
Mówi się o skoczkach, że to asceci, jedzący i pijący tyle, co kot napłakał, i kładący się bardzo wcześnie spać.
źródło: NKJP: (PAS): Zakopiańskie ploteczki, Express Ilustrowany, 2004-01-23
Walery Sławek, najbliższy współpracownik Piłsudskiego, człowiek skromny, cichy, asceta - nie uchodził za zamożnego.
źródło: NKJP: Zofia Żak: Ostatnie lata życia Józefa Piłsudskiego (3cz.), Co Tydzień Jaworzno, 2005-01-01
Lopez wybrał sobie na kwaterę pokój narożny, mały, słoneczny, ubogo wyposażony. W pracy był ascetą, w życiu prywatnym sybarytą. Traktował niewygody związane ze swą profesją jako swego rodzaju pokutę, dawało mu to specyficzne poczucie wewnętrznej równowagi.
źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. asceta
asceci
ndepr ascety
depr D. ascety
ascetów
C. ascecie
ascetom
B. ascetę
ascetów
N. ascetą
ascetami
Ms. ascecie
ascetach
W. asceto
asceci
ndepr ascety
depr -
łac. kośc. ascēta
z gr. askētḗs 'ćwiczący się'