-
w sposób właściwy komuś, kto jest nadmiernie pewny siebie i uważa się za lepszego od innych
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
-
-
|
Wiem, wszystko to brzmi nieznośnie zarozumiale - tak jakbym sam sobie podbijał bębenka, jakbym sztucznie podsycał w sobie przekonanie o wyjątkowości profesji poety, a zatem i swojej poetyckiej misji.
źródło: NKJP: Stanisław Barańczak: Poezja i duch uogólnienia, 1996
|
|
- Los? A cóż to właściwie jest, jeśli nie mój zamysł? - dźwignął twarz zarozumiale.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
|
|
Huragan Katrina ujawnił siły natury, nad którymi — jak często zarozumiale myślimy — już zapanowaliśmy. Tam gdzie takie myślenie jest szczególnie zadufane, efekty bywają tym bardziej tragiczne.
źródło: NKJP: Barbara Blida: Huragan odsłania słabości, Dziennik Zachodni, 2005-09-16
|
-
część mowy: przysłówek
stopień równy |
zarozumiale
|
stopień wyższy |
zarozumialej
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1861,
SJPWil
Data ostatniej modyfikacji: 26.07.2018