zarozumiale

  • w sposób właściwy komuś, kto jest nadmiernie pewny siebie i uważa się za lepszego od innych
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • Wiem, wszystko to brzmi nieznośnie zarozumiale - tak jakbym sam sobie podbijał bębenka, jakbym sztucznie podsycał w sobie przekonanie o wyjątkowości profesji poety, a zatem i swojej poetyckiej misji.

    źródło: NKJP: Stanisław Barańczak: Poezja i duch uogólnienia, 1996

    - Los? A cóż to właściwie jest, jeśli nie mój zamysł? - dźwignął twarz zarozumiale.

    źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966

    Huragan Katrina ujawnił siły natury, nad którymi — jak często zarozumiale myślimy — już zapanowaliśmy. Tam gdzie takie myślenie jest szczególnie zadufane, efekty bywają tym bardziej tragiczne.

    źródło: NKJP: Barbara Blida: Huragan odsłania słabości, Dziennik Zachodni, 2005-09-16

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy zarozumiale
    stopień wyższy zarozumialej
  • Zob.  rozum 

CHRONOLOGIZACJA:
1861, SJPWil
Data ostatniej modyfikacji: 26.07.2018