banjo
rzadziej bandżo
-
strunowy instrument muzyczny podobny do mandoliny, złożony z okrągłego pudła obciągniętego skórą oraz długiej wąskiej szyjki
-
- rzadziej bandżo
-
[bandżo] lub [bandżjo]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
hiperonimy: instrument
-
- banjo i fortepian, banjo i gitara, banjo i mandolina
- wirtuoz; dźwięk banjo
- gra na banjo
- grać na banjo
-
Tutaj grałem w orkiestrze. Byłem skrzypkiem, grywałem także na banjo - i z tego żyłem.
źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem: (Francja 1940-1944), 1957
Ten wspólny język, pod względem muzycznym, opierał się na dołączeniu do elektrycznego składu rockowego countrowego instrumentarium (banjo, skrzypce, mandolina, gitara hawajska).
źródło: NKJP: Grzegorz Brzozowicz: Sto płyt, które wstrząsnęły światem: kronnika czasów popkultury, 2000
Był też śpiewak z banjo, garbus. W repertuarze miał rumbę Ameryka z głupimi słowami [...].
źródło: NKJP: Maria Iwaszkiewicz: Z pamięci, 2006
Z bandżo przestawił się wówczas znowu na gitarę.
źródło: NKJP: Marta Bosak: Harmonijka i mikrofon, Gazeta Krakowska, 2003-12-07
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. banjo
banjo
D. banjo
banjo
C. banjo
banjo
B. banjo
banjo
N. banjo
banjo
Ms. banjo
banjo
W. banjo
banjo
-
ang.