konkubent
-
mężczyzna będący w stałym, nieformalnym związku z kobietą - w stosunku do tej kobiety
-
[koŋkubent] lub [konkubent]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Rodzina
członkowie rodziny -
synonimy: konkubin
-
- obecny; były, dawny; awanturujący się konkubent
- konkubent kobiety, matki
- konkubent i ojciec; konkubina i konkubent
- zabójstwo konkubenta
- konkubent znęcał się nad kimś
- mieć; zabić konkubenta
- mieszkać u konkubenta
- pobita przez konkubenta
- mieszkać z konkubentem
-
Nasza czytelniczka jest samotną osiemdziesięcioletnią kobietą. Przez 33 lata mieszkała ze swoim konkubentem. Zameldowana zaś była u swojej córki, z którą nie zgadzała się. Komplikacje zaczęły się w momencie, gdy konkubent zmarł.
źródło: NKJP: Express Ilustrowany, 2001-11-06
Od szeryfa dowiedziała się, że woźny jest konkubentem matki chłopca.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
Na pytanie, czy ma męża, odpowiedziała, że nie i że żyje z konkubentem.
źródło: NKJP: Jacek Szwic: Ratunek przez telefon, Życie Podkarpackie, 2008-11-19
Matka Iwony K. opiekuje się dziećmi drugiej córki, która siedzi w więzieniu, bo zabiła swojego konkubenta.
źródło: NKJP: Edyta Gietka: Pajęczyna, Polityka, 2008-05-31
To małżeństwo także nie trwało długo, zaledwie dwa lata. Na stały związek z kolejnym mężczyzną już się nie zdecydowała, ale często zmieniała konkubentów.
źródło: NKJP: Jolanta Grotowska-Leder: Fenomen wielkomiejskiej biedy: od pizodu do underclass, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. konkubent
konkubenci
ndepr konkubenty
depr D. konkubenta
konkubentów
C. konkubentowi
konkubentom
B. konkubenta
konkubentów
N. konkubentem
konkubentami
Ms. konkubencie
konkubentach
W. konkubencie
konkubenci
ndepr konkubenty
depr -
+ konkubent + CZYJ+ konkubent + KOGO -
Może za łac. concubans 'sypiający z'. Zob. konkubinat .
1992, NSP