blagier

  • książk.  osoba, która za pomocą kłamstwa stara się się wywrzeć dobre wrażenie na odbiorcy
  • [blagier]

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • synonimy:  bajczarz
    bajerant
    koloryzator
    hiperonimy:  kłamca
  • Telewizyjne programy wyborcze traktuję więc jak kabaretową paradę blagierów i nie obrażam się, jeśli po kilku miesiącach okazuje się, że większość danych w nich obietnic nie zostaje spełniona.

    źródło: NKJP: Tomasz Raczek: Pies na telewizję, 1999

    W Trapanii [...] przysiada się jakiś starszy facet do stołu i kiedy zaczyna się mówić o pierwszym z brzegu filmie, mówi, że on to napisał. Cóż za potworny blagier i hochsztapler!

    źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Podróże do Włoch, 1977

    Literatura światowa zna wielu wspaniałych blagierów, i z reguły są to najzabawniejsze postaci powieści i dramatów. Pierwszego wzorowego chwalipiętę, żołnierza samochwałę, wymyślił starożytny Plaut, którą to figurę później twórczo adaptował Szekspir (Falstaff), ale także nasz Henryk Sienkiewicz, opisując wyczyny Jana Onufrego Zagłoby, który wsławił się między innymi tym, że królowi szwedzkiemu podarował Niderlandy.

    źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Parada blagierów, Polityka nr 2239, 2000-04-01

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. blagier
    blagierzy
    ndepr
    blagiery
    depr
    D. blagiera
    blagierów
    C. blagierowi
    blagierom
    B. blagiera
    blagierów
    N. blagierem
    blagierami
    Ms. blagierze
    blagierach
    W. blagierze
    blagierzy
    ndepr
    blagiery
    depr
  • fr. blagueur

CHRONOLOGIZACJA:
1899, Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 18.04.2015