blagier
-
książk. osoba, która za pomocą kłamstwa stara się się wywrzeć dobre wrażenie na odbiorcy
-
[blagier]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
synonimy: bajczarz
bajerant
koloryzator
hiperonimy: kłamca
-
Telewizyjne programy wyborcze traktuję więc jak kabaretową paradę blagierów i nie obrażam się, jeśli po kilku miesiącach okazuje się, że większość danych w nich obietnic nie zostaje spełniona.
źródło: NKJP: Tomasz Raczek: Pies na telewizję, 1999
W Trapanii [...] przysiada się jakiś starszy facet do stołu i kiedy zaczyna się mówić o pierwszym z brzegu filmie, mówi, że on to napisał. Cóż za potworny blagier i hochsztapler!
źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Podróże do Włoch, 1977
Literatura światowa zna wielu wspaniałych blagierów, i z reguły są to najzabawniejsze postaci powieści i dramatów. Pierwszego wzorowego chwalipiętę, żołnierza samochwałę, wymyślił starożytny Plaut, którą to figurę później twórczo adaptował Szekspir (Falstaff), ale także nasz Henryk Sienkiewicz, opisując wyczyny Jana Onufrego Zagłoby, który wsławił się między innymi tym, że królowi szwedzkiemu podarował Niderlandy.
źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Parada blagierów, Polityka nr 2239, 2000-04-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. blagier
blagierzy
ndepr blagiery
depr D. blagiera
blagierów
C. blagierowi
blagierom
B. blagiera
blagierów
N. blagierem
blagierami
Ms. blagierze
blagierach
W. blagierze
blagierzy
ndepr blagiery
depr -
fr. blagueur