norbertanin
-
członek zakonu założonego we Francji w XII wieku przez św. Norberta, opartego na regule św. Augustyna
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
synonimy: premonstratens
hiperonimy: zakonnik
-
Konrad z Marburga nie zalicza się do kategorii „dominikanie”, bo nie był dominikaninem, tylko norbertaninem.
źródło: NKJP: Internet
Klasztor założyli norbertanie, którzy uprawiali okoliczne pola, a budową zajmowali się ojcowie cystersi.
źródło: NKJP: Latarnia nawigacyjna, Dziennik Polski, 2001-05-18
- Spowiednikiem króla Władysława Jagiełły był norbertanin Jan z Pragi, który namówił monarchę do ufundowania konwentu norbertanów w Nowym Sączu.
źródło: NKJP: (HSZ): Te mury mówią, Gazeta Krakowska, 2004-08-02
W kazaniach, z których norbertanie słynęli od czasów swego założyciela, św. Norberta, przywoływano ideał ewangelicznego ubóstwa wedle wzoru Jezusa i Apostołów, z zachowaniem postów, gościnnością, troską o biednych i całym praktycznym wymiarem życia codziennego, włączając w to m.in. potrzebę budowy szpitali i przytułków.
źródło: NKJP: Andrzej Babuchowski: Agnieszka Czeska. Wielcy ludzie Kościoła, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. norbertanin
norbertanie
ndepr norbertany
depr D. norbertanina
norbertanów
C. norbertaninowi
norbertanom
B. norbertanina
norbertanów
N. norbertaninem
norbertanami
Ms. norbertaninie
norbertanach
W. norbertaninie
norbertanie
ndepr norbertany
depr -
Od: imienia św. Norberta z Xanten (ok. 1080-1134), założyciela zakonu.