charkot
rzadziej chargot
-
pot. chrapliwy odgłos, taki jak wydawany przez ciężko oddychającego człowieka lub pracującą z trudem maszynę
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki -
Doron jęknął, otworzył oczy i usta, chciał coś powiedzieć, ale z jego gardła wydobył się tylko ochrypły charkot.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
Opowiedziała sądowi, jak parę dni po aresztowaniu przez drzwi celi usłyszała stukot noszy, potem charkot i rzężenie człowieka.
źródło: NKJP: Proces Adama Humera, Gazeta Wyborcza, 1994-06-11
Ciągle stoję oparty o pień drzewa i wypatruję ciężarówki. Nareszcie jedzie. Jej silnik pracuje z charkotem.
źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski: Dni grozy i łez, 2001
Na ogół głośniki na polskich dworcach kolejowych zamiast informować wydają raczej szumy informacyjne - charkoty, skrzypienia etc.
źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1959
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. charkot
charkoty
D. charkotu
charkotów
C. charkotowi
charkotom
B. charkot
charkoty
N. charkotem
charkotami
Ms. charkocie
charkotach
W. charkocie
charkoty
-
Zob. charkać