halabarda
-
broń składająca się z siekiery, grotu i haka zamocowanych na długim drzewcu, używana dawniej przez piechotę na wojnie, a później tylko przez straż miejską i pałacową
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
hiperonimy: broń
-
- halabarda i miecz; halabardy i topory, halabardy i włócznie
- strażnik z halabardą
- nosić halabardę
-
W wejściu prawie potknął się o trzymającego halabardę rycerza [...].
źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004
[...] przy ćwiczeniach posługuje się 20 rodzajami broni, wywija mieczem, halabardą, nunczakiem.
źródło: NKJP: Maria Kruczkowska: Powrót Nama, Gazeta Wyborcza, 1994-12-30
Otoczony antycznymi murami Watykan ochrania również Gwardia Szwajcarska, której główną bronią są halabardy.
źródło: NKJP: PAP: Operacja „bezpieczne miasto”, Dziennik Polski, 2005-04-09
Zbudowałem [...] dwa zwodzone mosty, przy których ustawiłem po dwanaście dział dużego kalibru, przy każdym czterech kanonierów i wartowników z halabardami.
źródło: NKJP: Henryk Rozpędowski: Charleston, 2002
[...] niedawni spanikowani zbiegowie rzucili się na Nilfgaardczyków jak zajadłe wilki, rąbiąc mieczami i toporami, dźgając dzidami, tłukąc maczugami i halabardami.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. halabarda
halabardy
D. halabardy
halabard
C. halabardzie
halabardom
B. halabardę
halabardy
N. halabardą
halabardami
Ms. halabardzie
halabardach
W. halabardo
halabardy
-
śr.-w.-niem. helmbarte 'topór z długą rękojeścią'
W postaci helbart, helbarta