bilingwalizm

  • jęz.  posługiwanie się dwoma językami przyswojonymi przez kogoś w sposób naturalny lub będącymi jego językami ojczystymi
  • Ms. lp wymawiany: [biliŋgwaliźmie] lub [biliŋgwalizmie].

  • [biliŋgwalizm]

  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    języki świata

  • Praca ta dotyczy nauczania języków obcych, toteż istotne jest poruszenie problemu bilingwalizmu, bo mechanizmy akwizycji drugiego języka w naturalnych warunkach są zbieżne z tym, co obserwuje się w nauczaniu zinstytucjonalizowanym.

    źródło: NKJP: Małgorzata Pamuła: Wczesne nauczanie języków obcych. Integracja języka obcego z przedmiotami artystycznymi w młodszych klasach szkoły podstawowej, 2002

    Problematyką bilingwalizmu zainteresowani są najczęściej nauczyciele i rodzice kultur pogranicza, mniejszości etnicznych lub sami użytkownicy kilku języków obcych.

    źródło: Internet: pdgiee.home.amu.edu.pl

    Cz. II zawiera ponadto rozdział o rozszerzeniu programu nauczania w klasach dla dorosłych (zagadnienia oświaty dorosłych) oraz obszerne omówienia bilingwalizmu.

    źródło: Rocznik Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Tomy 7-10, 1956

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. bilingwalizm
    bilingwalizmy
    D. bilingwalizmu
    bilingwalizmów
    C. bilingwalizmowi
    bilingwalizmom
    B. bilingwalizm
    bilingwalizmy
    N. bilingwalizmem
    bilingwalizmami
    Ms. bilingwalizmie
    bilingwalizmach
    W. bilingwalizmie
    bilingwalizmy

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • internac.

    ang. bilingualism

    niem. Bilingualismus

CHRONOLOGIZACJA:
1968, E. Balcerzan, "Styl i poetyka twórczości dwujęzycznej Brunona Jasieńskiego", books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 21.08.2017