-
osoba, która została zmuszona do opuszczenia swojego miejsca zamieszkania
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
dom/inne miejsca zamieszkania i ich otoczenie
-
-
- bezdomny, polityczny, polski wygnaniec
- wygnaniec z ojczyzny, z raju
- potomek, syn wygnańca
- wygnaniec wrócił
-
|
Pierwsze wzmianki o tym miejscu pochodzą z 800 r., kiedy to angielski rycerz, wygnaniec ze swojej ojczyzny, założył tu strażnicę.
źródło: NKJP: Paweł Gołębiowski: Zamek z widokiem, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-07-27
|
|
W środku meble pamiętające lepsze czasy. Meble, na których spali pokotem wygnańcy ze stolicy.
źródło: NKJP: Sylwia Chutnik: Dzidzia, 2009
|
|
Wigilia ma u nas jednoznaczną konotację. [...] Tęsknili za nią zawsze wszyscy wygnańcy, uchodźcy, emigranci; słowem ludzie przez los rzuceni w obce, dalekie strony.
źródło: NKJP: Barbara Buczek-Płachtowa: O polskich wigiliach, EKO-U Nas, nr 8 (19), 2000
|
|
Historia i cywilizacja uczyniły z ludzi wygnańców uciekających przed kolejnymi katastrofami, wysiedleniami, terrorami.
źródło: NKJP: Helena Zaworska: Gdyby był Polakiem, Gazeta Wyborcza, 1995-10-05
|
|
Utrudzony długą wędrówką wygnaniec poczuł ulgę, gdy wreszcie zapukał do bram klasztoru.
źródło: NKJP: „Polska Święta Helena”, Dziennik Polski, 2000-11-14
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m1
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
wygnaniec
|
wygnańcy
|
ndepr |
wygnańce
|
depr |
| D. |
wygnańca
|
wygnańców
|
|
| C. |
wygnańcowi
|
wygnańcom
|
|
| B. |
wygnańca
|
wygnańców
|
|
| N. |
wygnańcem
|
wygnańcami
|
|
| Ms. |
wygnańcu
|
wygnańcach
|
|
| W. |
wygnańcu
wygnańcze
|
wygnańcy
|
ndepr |
wygnańce
|
depr |
-
|
+ |
wygnaniec |
+ |
|
-
Od: przedrostkowego czasownika wygnać ; zob. gnać
CHRONOLOGIZACJA:
1437,
SStp
Data ostatniej modyfikacji: 07.11.2021