nic dziwnego
-
mówiący uważa, że to, co zostało powiedziane, jest zrozumiałe, gdy pamięta się o tym, o czym teraz mówi
-
Zdanie, dla którego otwiera miejsce, jest wprowadzane albo przez że , albo po silnej pauzie, najczęściej zapisywanej przez dwukropek.
-
wykładnik epistemiczny
-
synonimy: nie dziwota
-
Gołębi więcej na dachach niż przechodniów na ulicy. Nic dziwnego - sobota.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
Tato wie to i owo o niektórych sprawach. Nic dziwnego, ostatecznie przeżył już parę lat...
źródło: NKJP: Aleksandra Nieciecka: Tato, Mamo... Scenariusz przedstawienia z okazji dnia Ojca i Matki dla uczniów gimnazjum, Wychowawca nr 138, 2004-06
Skrajności przyciągają się, więc nic dziwnego , że nowy turbokapitalizm ma wiele wspólnego z sowiecką wersją komunizmu.
źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności, 2002
Zjadłam wszystko? Nic dziwnego, że jestem coraz grubsza.
źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008
Ich wielka uroda i rozwiązły tryb życia stały się głośne w całym mieście, nic dziwnego zatem, że dość szybko zwrócili na nich uwagę szpiedzy będący na usługach Zakonu Świątyni.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
-
część mowy: komentarz metatekstowy
-
Nic dziwnego _
Zd. lub Zd. skrócone do Rz.szyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny: stały: antepozycja
Najczęściej na absolutnym początku zdania.