nie dziwota
-
mówiący uważa, że to, co zostało powiedziane, jest zrozumiałe, gdy pamięta się o tym, o czym teraz mówi
-
Zdanie, dla którego otwiera miejsce, jest wprowadzane albo przez że , albo po silnej pauzie, najczęściej zapisywanej przez dwukropek.
-
wykładnik epistemiczny
-
synonimy: nic dziwnego
-
[...] zima jest mroźna tego roku, to nie dziwota, że ludzie zamarzają.
źródło: NKJP: Adam Lipczyński: Przygoda łapiducha, Detektyw nr 4 (152), 1999
Nie chodzą do szkoły, bo i nie dziwota, w szkole nudy na pudy....
źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór : rzeczy mniejsze, 1998
A ten przystojny to jak koło panienki przechodził, to tak na nią patrzał, jakby ją oczami chciał zjeść albo prześwidrować. Nie dziwota, panienka była jak malowanie i tak się za nimi wstawiła.
źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie, 2000
Świetnie gra na instrumentach perkusyjnych. Nie dziwota, skoro od dawna jest członkiem zespołu Samba Tri.
źródło: NKJP: Michał Karpiński: Książę z Porto Alegre, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-06-09
-
część mowy: komentarz metatekstowy
-
Nie dziwota _
Zd. lub Zd. skrócone do Rz.szyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny: stały: antepozycja
Najczęściej na absolutnym początku zdania.