antyfona
-
rel. w liturgii chrześcijańskiej krótki tekst modlitewny przeplatający modlitwy i pieśni lub będący samodzielną modlitwą
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne -
- antyfony adwentowe, maryjne, żałobne
- hymny i antyfony
- fragmenty, słowa antyfony
- wysłuchać antyfony
- kończyć; śpiewać antyfony
-
– O clemens, o pia, o dulcis Virgo Maria – ksiądz kończył antyfonę.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007
Przy samym grobie śpiewana była antyfona „Chwała ci Trójco, Trójrównych Sobie”.
źródło: NKJP: Krzysztof Dowgiałło: Wiara w moc Zbawiciela, Gazeta Tczewska, 2008-03-20
Antyfona na wejście z niedzielnej liturgii mszalnej tego tygodnia rozpoczyna się od słów „Gaudete In Domino semper” (Zawsze radujcie się w Panu).
źródło: NKJP: Adwent z Ojcem Pio, Głos Ojca Pio, 2010
- Antyfona zawsze w treści nawiązuje do czytań i ewangelii, dobrze dobrana pieśń też powinna nawiązywać - mówi ks. Robert Tyrała.
źródło: NKJP: Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz: Modlitwa w nutach, Dziennik Polski, 2005-03-25
Roraty to adwentowa Msza ku czci Najświętszej Marii Panny. Odprawia się ją wcześnie rano, kiedy panuje jeszcze zmrok. Swoją nazwę roraty wzięły od wprowadzającej do liturgii antyfony: „rorate coeli de super”, co znaczy: „niebiosa rosę spuśćcie nam”.
źródło: NKJP: Stanisław Zasada: Te słynne roraty, Gazeta Poznańska, 2004-12-04
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. antyfona
antyfony
D. antyfony
antyfon
C. antyfonie
antyfonom
B. antyfonę
antyfony
N. antyfoną
antyfonami
Ms. antyfonie
antyfonach
W. antyfono
antyfony
-
łac. antiphōna
z gr. antiphṓnē 'śpiewana odpowiedź'