centralizm
-
książk. sposób zarządzania państwem, partią polityczną lub organizacją polegający na całkowitym podporządkowaniu organów niższego stopnia organom centralnym
-
Ms. lp wymawiany: [centraliźmie] lub [centralizmie].
-
[centalism] lub [centralizm]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
Ani nadmierny centralizm, ani jego przeciwieństwo, czyli nadmierny regionalizm, nie są dobre. Skupienie władzy w jednych rękach jest skuteczne tylko pod warunkiem, że ludzie, którzy stoją na czele państwa, są świetnymi fachowcami.
źródło: NKJP: Stolica pożera Polskę, Dziennik Polski, 2005-05-20
Moje obawy budzi już sama filozofia [...] centralizmu i odgórnego kierowania. Gdy wszyscy wokół zgadzają się, że przyszłość wszystkiego: zarządzania, mediów, finansowania, leży w powiększaniu autonomii tzw. regionu, tu nagle pojawia się zamysł jej ograniczania.
źródło: NKJP: Janina Paradowska: Będzie polka dla Olka, Polityka, 1995
Według zasady pomocniczości pracownik administracyjny wyższego szczebla nie powinien przyjmować zadań jednostki niższej, o ile ta jest w stanie je wykonać. Zapobiega to centralizmowi.
źródło: NKJP: Agnieszka Świst: Biznesmeni u Gaździny Podhala, Gazeta Krakowska, 2002-09-27
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. centralizm
centralizmy
D. centralizmu
centralizmów
C. centralizmowi
centralizmom
B. centralizm
centralizmy
N. centralizmem
centralizmami
Ms. centralizmie
centralizmach
W. centralizmie
centralizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. centralism
fr. centralisme
niem. Zentralismus
Zob. centrum , centralny