dialektyzm

W polszczyźnie miejskiej, także dużych miast, zaczynają się pojawiać właściwe dla wsi dialektyzmy, które wraz z regionalizmami typowymi dla danego obszaru Polski tworzą fenomen określany gwarą miasta lub gwarą miejską.

źródło: NKJP: Marian Satała: Całuję rączki, czyli fenomen gwary miejskiej, Gazeta Krakowska, 2004-10-30

Jungmann wykorzystał oczywiście stare czeskie słownictwo. [...] Dawny zasób leksykalny był uzupełniany neologizmami, kalkami wyrazów obcych, dialektyzmami oraz zapożyczeniami.

źródło: NKJP: Zofia Teresa Orłoś: Czeskie odrodzenie narodowe i językowe, 2000

Wszystko ponoć za sprawą lokalnego dialektu, którego wpływy zaznaczył się w utworze i który części arystokratów i dworzan wydał się prostacki i nie dość godny, by opiewać nim rycerską miłość. W rzeczywistości zarzut ten był przesadzony, gdyż Konon unikał dialektyzmów [...].

źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009

[...] status ewentualnego dialektyzmu zmieniał się lub mógł się zmienić. Ważnym kryterium przy ustalaniu tej grupy wyrazów są - poza świadectwem ówczesnych słownikarzy czy gramatyków - wyniki badań dialektologicznych i istniejące opracowania polszczyzny regionalnej.

źródło: NKJP: Elżbieta Umińska-Tytoń: Słownictwo polszczyzny potocznej XIX wieku, 2001