nikczemnik

  • książk.  człowiek pozbawiony zasad moralnych i zachowujący się w sposób, który zasługuje na pogardę i potępienie
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    słownictwo oceniające

  • Nikczemnik, pod osłoną zmroku, zakradł się na dach urzędowego budynku i przez okno wrzucił dużą cegłę, która ugodziła pana burmistrza, przesiadującego nad dokumentami.

    źródło: NKJP: ALA AG: 50 lat temu. 100 lat temu, Gazeta Poznańska, 2003-07-12

    [...] wierzę, że mimo wszystko czas, w którym uczciwi ludzie są atakowani, a różnego rodzaju nikczemnicy są godnymi szacunku obywatelami albo zgoła autorytetami, zbliża się do końca.

    źródło: NKJP: Daniel Passent: Skończyły się żarty, Polityka, 2005

    Cierpienie jest potrzebne, aby zrozumieć własną siłę ducha. Po tym, co nikczemnicy uczynili z moim mężem, wiem, że nie można bardziej mnie już pokrzywdzić.

    źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006

    [...] nie ma konta bankowego z ostrożności. Obawia się, że jakiś nikczemnik - nie brakuje u nas nikczemników z kasą - mógłby na konto premiera wpłacić pieniądze i potem premier musiałby się z tego powodu tłumaczyć.

    źródło: NKJP: Wąż w bankomacie, Tygodnik Siedlecki, 2007-05-30

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. nikczemnik
    nikczemnicy
    ndepr
    nikczemniki
    depr
    D. nikczemnika
    nikczemników
    C. nikczemnikowi
    nikczemnikom
    B. nikczemnika
    nikczemników
    N. nikczemnikiem
    nikczemnikami
    Ms. nikczemniku
    nikczemnikach
    W. nikczemniku
    nikczemnicy
    ndepr
    nikczemniki
    depr
  • Zob.  nikczemny 

CHRONOLOGIZACJA:
1560, SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 20.04.2017