podpłomyk

Żywiliśmy się rydzami koszonymi kosą i pieczonymi na blasze jak podpłomyki.

źródło: NKJP: Ewa Berberyusz: Moja teczka, 2006

Bez dostaw dobrej gatunkowo pszenicy (eksportowanej także do Europy) w Uzbekistanie już dawno zabrakłoby mąki na tradycyjne podpłomyki i inne swojskie wypieki.

źródło: NKJP: Henryk Suchar: Jak Kazach z Uzbekiem, Polityka, nr 2507, 2005-06-11

Myśmy chleba nie znali. Matka rozmieszała mąki z wodą i na blachę. To się nazywało podpłomyk. Czasem było masło, ale noży nie pamiętam.

źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Busz po polsku, 2007

W XIX w. rodziny chłopskie coraz powszechniej zaczęły jadać chleb, który zaczął wypierać podpłomyki i placki.

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych, 2004

Takie potrawy i produkty, jak przaśny chleb (podpłomyk, a później opłatek), miód, ziarna zbóż, grzyby, miały swe ukryte znaczenie.

źródło: NKJP: Barbara Buczek-Płachtowa: O polskich Wigiliach, EKO-U Nas, nr 8 (19), 2000