insurekcja
-
książk. powstanie zbrojne
-
[insurekcja] lub [ĩsurekcja]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną -
- insurekcja kościuszkowska
- naczelnik, uczestnik; rocznica, wybuch insurekcji
- udział w insurekcji
-
Ostatnią próbą zachowania przez Polaków niepodległości była insurekcja kościuszkowska.
źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Wokół Chopina i Polski: siedem szkiców, 2005
Francuzi, kiedy wybuchała insurekcja w Algierii, czyli jesienią 1954 r., byli tam od ponad stu lat.
źródło: NKJP: Opaleni do kolan, Polityka, 2001-06-16
Jak wiadomo z lekcji historii, dzieje naszego kraju nadal datują się od roku 966, więc sto lat wcześniej o narodowej insurekcji mowy być nie mogło.
źródło: NKJP:NKJP: (awu): W Sędziejowicach zmieniają historię..., Dziennik Łódzki, 2006-09-01
Polacy to naród powstańców, a Polak w XIX wieku stał się synonimem rewolucjonisty, rycerza wolności, który ginął na barykadach w całej Europie. Opinia taka nie dziwi, bo w końcu ostatnie 200 lat naszej historii to dzieje kolejnych insurekcji i rewolucji.
źródło: NKJP: Romana Brzezińska: Martyrologiczna tradycja, Gazeta Poznańska, 2002-12-28
Źle poinformowani lewicowi chwalcy Moralesa, przedstawiający go jako rewolucyjnego przywódcę mas boliwijskich, ignorują fakt, że nie odegrał on żadnej roli w masowych insurekcjach w październiku 2003 oraz w maju i czerwcu 2005 r.
źródło: NKJP: (tłum.) Zbigniew Marcin Kowalewski, James Petras: Między kapitalizmem a socjalizmem, Trybuna, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. insurekcja
insurekcje
D. insurekcji
insurekcji
neut insurekcyj
char C. insurekcji
insurekcjom
B. insurekcję
insurekcje
N. insurekcją
insurekcjami
Ms. insurekcji
insurekcjach
W. insurekcjo
insurekcje
-
łac. insurrectiō